Elk jaar wordt er gevast door moslims in de maand ramadan. Het exacte tijdstip van deze heilige maand verschuift telkens met ongeveer 11 dagen naar voren in de jaren van onze westelijke (gregoriaanse) jaartelling. Dat is omdat de islamitische maanden telkens beginnen met een nieuwe maan, terwijl men in de christelijke jaartelling gewend is het aftellen van de maanden te baseren op de stand van de zon. Het islamitische jaar duurt derhalve ongeveer 11 dagen korter dan het christelijke jaar. We zitten nu in het islamitsche jaar 1434. De islamitsche jaartelling is begonnen met de verhuizing van Mohammed vzmh van Mekka naar de stad Medina (op 16 juli 622 n. Chr.). In 638 n. Chr. werd de datum van deze verhuizing – in het Arabisch hidjra (هِجْرَة) genoemd – door kalief Omar ibn al-Chattab uitgeroepen tot het eerste jaar van de islamitische jaartelling. De islamitische maanden heten anders dan de christelijke maanden en hebben een iets andere duur. Er zijn geen maanden van 31dagen, maar alleen maanden van 29 of 30 dagen in de islamitische jaartelling.
Door dit verschil in de lengte van de maanden tussen de islamitische en de westelijke kalender komt het dat de ramadan door de jaren heen naar voren verschuift. Toen ik 35 jaar geleden moslim werd was de ramadan ergens in het einde van de zomer en nu, na 35 jaar valt de ramadan weer in de zomer na een reis door de lente, winter en herfst.
Vanaf dat er moslims in Nederland wonen besteden de Nederlandse media elk jaar enige aandacht aan het verschijnsel ramadan. In de 70-er jaren, toen ik in Utrecht werkte en studeerde kwam de ramadan ter sprake omdat veel buitenlandse werknemers (toen nog ‘gastarbeiders’ genoemd) zich eraan hielden en aan het vasten waren. Ik was toen nog geen moslim, maar zoekende. Zoekende naar een kader waarin ik mijn Godsbesef kon plaatsen. Want dat er een God bestond stond voor mij al vast vanaf mijn vroege jeugd. Ik was diep onder de indruk van de toewijding van mijn overburen (een groep ‘gastarbeiders’), die kennelijk zoveel van ‘hun Allah’ hielden dat zij bereid waren voor Hem van de dageraad tot zonsondergang geen eten en drinken tot zich te nemen en zich te onthouden van seks. Telkens als het donker werd dacht ik aan hen: “O, nu mogen ze eindelijke eten”. Dat mensen zoiets over hadden voor hun Schepper en dat zij hun geloof niet alleen beleden met woorden maar ook met daden ontroerde me zeer. Ik wist toen nog niet dat ik enkele jaren later me met heel mijn hart zou bekeren tot de islam.
Nu zijn we vele jaren verder en de toenmalige ‘gastarbeiders’ zijn veelal hier gebleven, hebben hun gezinnen hierheen gehaald en van die gezinnen zitten we inmiddels alweer in de tweede of derde generatie. Er zijn veel andere moslims bijgekomen. Mensen die moesten vluchten voor ellendige toestanden in hun eigen land, mensen die hier kwamen via een huwelijk met een hier inzittende en een niet te onderschatten groep van ‘nieuwe moslims’, bekeerlingen. Mannen en vrouwen van uiteenlopende nationaliteiten die uit vrije wil hebben gekozen voor dit magistrale geloof, dat straalt als een heldere zon. Je kunt stellen dat de groep moslims in Nederland zeer heterogeen is en mensen bevat uit alle nationaliteiten en uit alle lagen van de bevolking.
Toch blijft in Nederland nog vaak hardnekkig het misverstand bestaan dat ‘islam’ zo een beetje hetzelfde is als ’turk’ of ‘marokkaan’. Gelukkig zijn er in de media bekende mensen zoals de tot de islam bekeerde expvv-er van Doorn, die dit misverstand dat islam gebonden zou zijn aan een bepaalde cultuur uit de weg helpen ruimen. De islam is er voor iedereen en is niet gebonden aan waar je vandaan komt of waar je woont. Het is een godsdienst en geen cultureel erfgoed van alleen bepaalde groepen mensen.
Over de hele wereld zijn moslims te vinden, steeds meer en steeds verspreider als de sterren in de lucht. Ze zijn van alle nationaliteiten. Alhamdulillah.
Ramadan Mubarak, mijn broeders en zusters. En mogen de mensen die nu zijdelings de zoete smaak proeven van de ramadan de islam (is letterlijk: overgave aan de Wil van Allah) gaan begrijpen en inshallah ooit de islam en de ramadan gaan omhelzen. Allah is Groot en alle lof komt alleen Hem toe.
Allah opent de ogen van wie Hij wil.
Waaróm wil het ‘magistrale geloof’ eigenlijk dat moslims een maand vasten?
Ik lees elders:
“Het vasten wordt gezien als vorm van zuivering van de ziel en bedanking van Allah voor alles wat hij gegeven heeft. De ramadan leert mensen zelfdiscipline. De moslims voelen en tonen verbondenheid met arme en hongerige mensen elders op de wereld.”
Kun jij je daarin vinden?
(bron: http://www.beleven.org/feest/ramadan)
Snelle reactie 😉 Ja, ik kan me daarin wel vinden, zeker in dat eerste wat je zegt, maar ik denk dat het nog meer is dan dat. Er zit een andere spirituele component aan. Een soort zoete smaak, die ik verder niet kan uitleggen. Ik wil best proberen daarover nog een keer wat te schrijven, want ik probeer al een tijd dat onder woorden te brengen.
Dat van het solidair zijn met de amen vind ik niet helemaal kloppen. Want de vastende weet dat hij ’s avonds zijn eten voor zijn neus heeft, terwijl de arme dat niet heeft, Het miserabele gevoel van honger hebben en geen middelen om aan eten te komen kunnen wij ons niet voorstellen tot we het aan den lijve ondervinden, denk ik.
O ja, en waarom we vasten. Dat staat niet echt uitgelegd. Allah draagt het op in de Koran en zegt alleen dat het goed is. Heiligen zeggen erover dat als de mens zou weten hoeveel zegen er is verbonden aan vasten, dat de mens dan altijd zou willen vasten.
Het is ook een zuivering en compensatie voor je zonden die worden gewist door het vasten. Maar bij dat soort dingen denk ik dan zelf altijd: “Ik ben geen kruidenier die voordelen afweegt voor mezelf. Ik wil het doen uit liefde en om dichter bij Allah te komen. “