Hij staat weer voor de deur, de ramadan. Altijd vooraf een spannend gevoel. Een mooie maar soms ook zware maand.
‘Waar dient het toe om niet te eten en drinken  gedurende 17 uren, als je in de nacht toch weer gaat eten?’ vragen sommigen zich af. Dat is moeilijk uit te leggen aan iemand die nog nooit op die manier gevast heeft. Het is in ieder geval niet voor de lijn om af te vallen of iets dergelijks, want je eet immers wel, zij het op andere tijden dan je gewend bent.
Ik doe het nu sinds 1978 (enkele jaren nagelaten om redenen van ziek zijn of vanwege zwangerschap dan wel het zogen van mijn kinderen). Het gevoel dat je krijgt bij het vasten (en vasten breken) tijdens de ramadan is niet te beschrijven, maar moet je ervaren.
Zeker is in ieder geval dat het vasten helpt om je zelfcontrole te trainen: het negeren van een rommelende maag en het doorbreken van gewoonten die normaal gesproken houvast geven gedurende de dag. Je raakt daardoor in een andere gemoedstoestand dan je gewend bent en dat heeft verrassend genoeg een positief effect op bepaalde inzichten die je daardoor kan krijgen. Het is een maand van bezinning, zoals bij christenen en zelfs niet christenen vaak de tijd kan zijn rond kerst en oud en nieuw. Het is alsof je dan meer nadenkt over het leven en de wereld om je heen en het is alsof compassie voor anderen meer ruimte krijgt. Tijdens de dagen rond kerst en nieuw worden niet voor niets veel collectes gehouden voor goede doelen.
Datzelfde gebeurt ook tijdens de ramadan. Je wordt in die maand enerzijds op jezelf teruggeworpen, omdat de troost die eten of drinken kan bieden gedurende de dag uitblijft, maar anderzijds voel je je ook ‘omringd’, omdat je weet dat op de hele wereld andere moslims, net als jij, ook aan het vasten zijn. Voor veel moslims is het zelfs letterlijk een dagelijks feest van herkenning, omdat zij veelal bij het vasten breken elkaar opzoeken om het eten met elkaar te delen. Dat zijn voor die moslims dagelijks terugkerende gezellige avonden, waarin de familieband hechter wordt aangetrokken. Je zou het kunnen vergelijken met een dagelijks terugkerend kerstdiner.
Ikzelf heb die ervaring niet. Mijn familie was immers geen moslim. Ook mijn ex placht niet te vasten. Het is voor mij grotendeels een solitaire aangelegenheid geweest, op de jaren na dat sommige van mijn kinderen vrijwillig mee vastten. Nu geniet ik ervan dat ik het vasten samen met Ahmad kan doen. Maar hele dagen in de keuken staan om bijzondere lekkernijen te bereiden voor het vasten breken is nooit mijn ding geweest. Het ‘gewone’ eten is lekker genoeg! (maar Ahmad en ik zijn allebei ‘superkok’ al zeg ik het zelf 😉 )
De ramadan is een mooie tijd om in de Koran te lezen. Nog eens de hele tekst (een handleiding voor het leven) door te nemen. En het lichaam krijgt rust en wordt gezuiverd. Dat is wetenschappelijk bewezen. Zoals zoveel dingen die in de Koran worden voorgeschreven bewezen goed zijn voor het lichamelijk en geestelijk welzijn van de mens.