Dit verhaal behoeft een inleiding.

Van kinds af aan ben ik opgevoed met een reinigingsgewoonte die met name voorkomt bij moslims. Mijn moeder leerde ons dat wij na de grote boodschap ons poepgaatje moesten wassen met water. En dat gebeurde met een fles, die gevuld met water altijd naast de WC klaarstond en die je ook altijd moest bijvullen na gebruik.

Hoe kwam mijn moeder aan deze gewoonte, die ook gedeeld werd door mijn stiefvader? Dat kwam door haar jeugd in het vroegere Nederlands Indië. Zij groeide, zoals ik al eerder vertelde, op met bedienden die ze vaker zag dan haar eigen moeder. Die bedienden waren moslim en leerden haar te ’tjebbokken’. Dat is je billen na de grote boodschap wassen met water.

En zo kwam deze gewoonte ook bij mij en mijn broer terecht. Voor ons was dat heel gewoon en voor ons was het ondenkbaar dat iemand na de boodschap alleen met papier zich kon reinigen.

Ook tijdens mijn eerste huwelijk en tot op heden bleef ik die gewoonte houden. In Pakistan hadden ze geen fles naast de WC staan maar een zogenaamde ‘lota’ (zo spreek je het uit in het Urdu, maar ik zie het woord nergens in Google staan). Dat is een soort gieter zonder handvat van aluminium.

En later in Nederland gebruikt ik altijd een gieter met handvat. In Spanje hebben we een bidet en op veel plaatsen waar ik kwam in moslimlanden, zoals Mecca, hebben ze een douche met een kraankop die naast de WC aan de muur bevestigd is.

Om het een lang verhaal kort te maken. Sinds vandaag ben ik ook in het bezit van zo een doucheslang met kraankop. Daar hebben we wat moeite voor moeten doen. De slang hebben we gekocht in Spanje en de hulpstukken om het ding te bevestigen en aan te sluiten op de waterleiding hebben we hier gekocht.

Voor de hulpstukken kon ik niet bij Hornbach of Gamma terecht, maar moest ik naar een speciaalzaak voor loodgietersonderdelen, genaamd Verploegen. Ik reed er met samengeknepen billetjes van de zenuwen heen met mijn waggie. Wat ben ik toch een bangerd geworden in het verkeer, vooral voor rijden in de binnenstad en op plekken die ik niet ken. Op de hoofdweg heb ik daar veel minder last van.

Maar het is gelukt en op de terugweg wist ik ook nog de Aldi aan te doen voor enkele zakken biologische potgrond. Opgelucht kwam ik thuis. Mijn lieve klusjesman is de douchekraan nu aan het bevestigen in ons toilet. Wat een luxe.