Het miniatuurtje is eindelijk klaar. Een hoop gepriegel waar ik niet blij van werd. Maar het verhaal erachter is zo mooi en ik wilde het zo krijgen dat Ahmad zich kon herkennen en een blijvende jeugdherinnering in beeld zal hebben.

Het verhaal erachter is als volgt. Als jongen moest Ahmad al jong meewerken op het land. Vanaf ongeveer zijn tiende jaar ging hij al op pad met de muilezels. Hij moest tomaten plukken, of olijven of watermeloenen of mais, enz. Al naar gelang het seizoen. Op een keer reed hij bij het krieken van de ochtend naar huis op zijn muilezel, die vol beladen was met tomaten. Hij had nog een muilezel bij zich met meloenen. Die zie je niet op dit schilderijtje (te klein). Maar de muilezel, waar hij op zat (die met de tomaten) struikelde ergens over. Ahmad viel voorover van de muilezel. Gelukkig had hij zich niet bezeerd. Maar de tomaten waren allemaal gevallen en gekneusd. Niets meer waard voor consumptie.

Ondanks dat hij hard moest werken, vaak in de zinderende hitte, bewaart hij goede herinneringen aan de tijd als jongen in de campo. Dat heb ik geprobeerd voor hem vast te leggen. Zelf ben ik er niet helemaal tevreden mee. Dat ben ik met geen enkel schilderij. Maar van alle fouten en onhandigheden leer ik.

Ik ben moe van het gepriegel. Ik hoorde het al van ervaren schilders. Een klein schilderijtje is lastiger om te schilderen dan een groot doek. Dit dingetje is maar 20 x 30. Maar het hardboard plankje past wel mooi in een lijstje van een Ikea-reproductie die hier al hing toen we hier kwamen wonen.