Ik ben er nog niet helemaal van afgevallen, van mijn geloof, maar ik heb het gevoel dat ik steeds meer aan een dunne draad hang te spartelen. Ik bid nog steeds, maar wat zijn die gebeden waard? Het zijn rituele oefeningen waarmee ik niet durf op te houden, omdat ik bang ben voor de consequenties. Het elke dag bidden vanaf 1978 heeft mij een houvast gegeven, als dat van een drenkeling. Zonder dit houvast vrees ik helemaal in het drijfzand te verdwijnen van onzekerheid.
‘Wat nou als je alles voor niets doet, mam?’ vroeg één van mijn kinderen mij ooit. ‘Stel je voor dat Allah helemaal niet bestaat.’ Maar ik denk anders. Stel je voor als je een heel leven denkt dat Allah (of God) niet bestaat en dat je dus geen enkele verantwoording hoeft af te leggen van je intenties en daden tijdens dit leven. Maar dat aan het einde van dit korte bestaan blijkt dat Hij wel bestaat en dat je dit al die tijd hebt ontkend. Ik dek me liever in voor dit risico. Daarbuiten is het ook nog zo dat ik niet geloof dat dit leven en alles eromheen er is zonder het bestaan van een Grotere Intelligentie dan wij, het Onbevattelijke, dat wij God of Allah noemen.
Ik geloof niet in de ‘big bang’ en het darwinistische idee dat wij van apen zouden afstammen. Dat zeker niet. Want hoezo gaan de apen van nu niet steeds meer op mensen lijken, als er al van zo een evolutie sprake zou zijn?
Nee, ik weet zeker dat er een God is, die ik dus Allah noem vanuit de religie die ik gekozen heb. Ik heb dat vroeger bewezen in een filosofietentamen (ja, we hadden ook filosofie als bijvak in de studie psychologie). Ik moest in dat tentamen opschrijven wat het ontologisch godsbewijs inhield en, zo stoned als een garnaal van de middelen die ik de dag ervoor genuttigd had, deed ik dat ongewoon goed. Ik kreeg 20 punten (een 10!) voor dat tentamen en de professor had er ook nog onder geschreven dat ik het kennelijk goed begrepen had.
O.k., geen twijfel dus voor mij aan het bestaan van God of Allah, maar wel steeds meer twijfel aan religie als instituut. Ik ben toevallig moslim, omdat ik daarvoor ooit gekozen heb. Ik kon mezelf niet terugvinden in de rituelen van de kerken, maar vond de bijbel altijd een mooi boek. De Qur’an bevestigt veel van wat ook in de bijbel staat en alle profeten (met of zonder heilig boek) kwamen met dezelfde boodschap: ‘Doe je best, wees dankbaar voor wat de Schepper jou geeft en wees goed voor je omgeving. Doe niemand pijn, maar probeer het goede te doen. Je hebt hier op aarde een verantwoording, want je bent een mens die tot reflectie in staat is (i.t.t. een dier, hoe nobel ook).’
Deze gedachte houd ik vast, maar mijn religie en alle andere religies, de bolwerken die het zijn geworden, bolwerken vaak van onverdraagzaamheid, daar krijg ik steeds meer moeite mee.
Hoe kan ik het koord dat mij verbindt met Allah, God, de Schepper blijven vasthouden? Wat ben ik zonder de rituelen? Ik houd eraan vast, maar ik voel me weer net zo eenzaam als in het begin van mijn leven. Wat voor een moslim ben ik nou? Ik had ook een christen kunnen zijn, want in hun Godsbeleving herken ik ook veel en ook in die van boedhisten en in de twijfel van atheïsten kan ik me goed inleven. Wat is het verschil tussen ons stervelingen, als we gewoon ons best doen om geen rottigheid aan te richten maar gewoon proberen het goede te doen. Dus datgene wat onszelf niet graag geschiedt ook een ander niet aan te doen. Zijn we in die zin niet allemaal broeders en zusters?
En waar zijn dan de ‘slechterikken’? Die vind je ook overal. Dus wat is dan het verschil tussen een gelovige en een niet gelovige? Dat zit hem in ieder geval niet in het etiket dat iemand opgeplakt krijgt of zichzelf opplakt.
Ik blijf een beetje hangen nu in dit nare teleurgestelde gevoel en dat ik nu weet dat die veilige zekerheid dat ik het ware geloof had gevonden begint af te brokkelen. Ik denk nu dat alle geloven of ideologieën even goed zijn en dat het er louter om gaat waartoe deze een mens inspireren. Leidt het tot goede intenties en daden of niet, dat is waar het om gaat.
Zou Allah me deze gedachte kwalijk nemen? Ik weet het niet, want ik krijg daarop geen antwoord. Ik kan echter ook niet liegen. Dit is wat ik nu geloof.
Shabnamblog
Misschien moet je dit eens lezen. Ik denk dat je de evolutietheorie nog iets meer aandacht mag geven.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Neanderthaler
Waren dit mensen in jouw definitie?
Ja, komt over als een mensensoort, in ieder geval geen aap. Hadden ook grote hersenen. Er moet ook een tijd geweest zijn dat mensen heel oud werden, zoals Noach die bijna 1000 jaar oud werd. Abrahams vrouw Sara kreeg op zeer hoge leeftijd nog een kind. Dit lijkt in onze tijd iets onmogelijks. Maar ik weet niet over een verleden van hoeveel duizenden jaren terug we dan spreken.
Ik geloof eerlijk gezegd meer in de vier heilige boeken die veel overeenkomsten vertonen dan in de natuurwetenschappen. Een wetenschapper kan alles ‘waar’ laten lijken wat in zijn straatje past, net als ieder ander. Ik ben tot de conclusie gekomen (al lang geleden) dat ik het meeste geloof in ‘waarheden’ die in meerdere culturen onafhankelijk van elkaar blijken te gelden voor mensen. Die overeenkomsten geven mij het vertrouwen dat er iets van waarheid (wat dat ook moge zijn) in moet zitten. Dus dat is voor mij o.a. een geloof in het bovennatuurlijke en kosmische wetten. Ik weet dat anderen juist beweren dat dit alleen maar de zwakte van de mens weergeeft die niet kan omgaan met het onverklaarbare en daar dan maar een magische betekenis aan geeft.
Dat geloof een soort ‘opium voor het volk’ is, dat armen zoet moet houden met hoop op een beter leven na de dood.
Geachte want goede God, hoor mij aan,
Ik vind het toch zo jammer dat U geen Facebookpagina heeft, waar alle mensen U zouden kunnen bereiken en U vragen konden stellen omtrent het leven voor- en na de dood, om maar iets te noemen.
Vragen ook over Uw aanwezigheid en zorg alom, Uw veronderstelde almacht en de U toegedichte barmhartigheid.
Vragen, waarop Uw antwoorden ons mensen zouden troosten. Antwoorden ook die de mensheid gerust zouden stellen over de dag des oordeels, die -zoals velen geloven- aanstaande zou zijn. Antwoorden die ons inzicht zouden verschaffen in zake Uw hemelse huishouding, het paradijs, het voorgeborgte, het vagevuur en andere U ten dienst staande voorzieningen. Zeker zouden wij uitkijken naar Uw verhelderende verklaringen inzake het reilen en zeilen der engelen, de zalige status van martelaren en het wel en wee der heiligen. De wezens der duisternis in hun inferno, de demonen en duivelen roepen ook vragen op, evenals het waarheidsgehalte van uitlatingen door zieners en profeten.
Op zo’n aanbevolen Facebookpagina zou bijvoorbeeld gediscussiëerd kunnen worden over het nut van de ontzettend wrede straffen die U in het vooruitzicht heeft gesteld, als wij mensjes ons niet houden aan de door U ingestelde geboden.
Het lijkt mij dat U dezelfde problematiek ondervindt als wij bij het bepalen van een strafmaat. Waartoe dient een bestraffing van de ziel. Zijn de bestraffing en de mate van straf wel van nut en nog van deze tijd?
Andere, ook seculiere, vraagstukken zouden op Uw Facebookpagina aan de orde kunnen komen en Uw respons zou op zijn minst probleemoplossend kunnen zijn. Twijfel zou kunnen worden weggenomen en wij stervelingen zouden Uw artikelen kunnen ‘liken’ en delen. Het geloof in U, als opperwezen, zou door die wonderlijke transparantie en bevestiging van uw goddelijke betrokkenheid, naar alle waarschijnlijkheid, in kracht toenemen. Hierbij wil ik wel de waarschuwing plaatsen; dat de moderne mens niet meer gelijkt op het tamelijk onbenullige blanke concept van de eerste mensen: Adam en Eva (vzmh), dat deze huidige mens niet voetstoots zal aannemen dat Uw beweringen waarlijk goddelijk zijn en dat aan uw almacht ernstig getwijfeld wordt inmiddels.
Zo’n Facebookpagina zou voor U ideaal zijn om, met enige regelmaat, aan te kondigen wie ten hemel zal worden opgenomen en wanneer. Ook het slechte nieuws kunt U op deze wijze mededelen.
Om al Uw beweringen kracht bij te zetten, kunt u middels Facebook ook hemelse foto’s plaatsen, indien dit U welgevallig zou zijn, of een video over het werkelijke scheppingsverhaal. De Big Bang in een handige digitale presentatie met persoonlijk commentaar, zo U wilt.
U merkt wel dat er een inhaalslag dient plaats te vinden om uw verwarde, verdeelde gelovigen en agnosten weer in het gareel te krijgen. Zeg nou zelf, dat Facebook is toch een stuk handiger dan die stenen tafelen destijds of dat geschreeuw uit een brandende braamstruik!
Hoe ook Uw goddelijke mening in deze uitpakt, zou ik U willen vragen om in elk geval mijn lieve vriendin en uw trouwe dienares tot op heden, Shabnam Theunissen, het licht te laten zien en haar een hersteld vertrouwen in U te gunnen.
Zou U dan ‘en passant’ met enige voortvarendheid de genezing van haar voet kunnen bespoedigen? Het is U immers niet vreemd om wonderbaarlijke genezingen tot stand te brengen, U heeft in een ruim beschreven verleden wel gekkere dingen gedaan.
Tot zover mijn opmerkingen. Hopelijk vindt U mij niet te aanmatigend en zult U genadig omgaan met mijn vrijpostigheid.
Ter afsluiting zou ik thans een knipogende smiley hebben willen neerzetten als een teken van onderling begrip en vertrouwen, ware het niet dat dergelijke symboliek kennelijk nog niet geïmplementeerd is in Uw communicatiesysteem. Daarom neem ik bij deze gepast afscheid met een hartelijke groet en een kernachtig ‘amen’!
Erratum!
Het ontbrekende woord is ‘ziel’.
‘verkeden’ moet zijn: ‘verleden’
Hier kan ik het niet mee eens zijn: “Stel je voor als je een heel leven denkt dat Allah (of God) niet bestaat en dat je dus geen enkele verantwoording hoeft af te leggen van je intenties en daden tijdens dit leven.”
Ik geloof niet in een God die aan het eind van de rit me richting hemel of hel of vagevuur kan sturen maar dat betekent niet dat ik maar wat aan rotzooi.
Ik doe wel degelijk mijn best ‘goed’ te leven – daar heb ik geen idee van een God voor nodig.
Maar missch bedoelde je het niet zo?