Dat zeggen bijna alle schrijvers. Dat je niet moet wachten op inspiratie, want dan kan je wachten tot Sint-Juttemis (dat schijnt een niet bestaande heilige te zijn). Nee, je moet gewoon gaan zitten en dan komen de woorden vanzelf. Maar je zal toch op zijn minst een idee moeten hebben voor een verhaal, hoe het verhaal begint in ieder geval, ook al weet je nog niet hoe het afloopt.
Ook schilders zeggen dat je in hun vak niet moet wachten op inspiratie. Gewoon elke dag voor je canvas, je hardboard of papier gaan zitten en dan maar kladderen. Dat lukt bij mij niet. Ik moet wel een idee hebben van wat of wie ik ga schilderen en datgene wat ik wil schilderen moet een emotie bij mij opwekken.
Zowel een idee om te beginnen met schrijven als een idee voor weer een schilderij of tekening ontbreekt al een tijd in mijn kop. De aquarelpotloden die ik cadeau kreeg lokken me nog niet om ermee aan de slag te gaan. Ik heb wel op You Tube gekeken wat anderen met die potloden en wat water doen, maar het maakte me (nog) niet enthousiast.
Schilderen trekt me op dit moment niet. Of het moet zijn dat iemand een schilderij van mij wil en dan zal ik het met liefde maken. Maar ik heb er nu zelf geen idee voor. Wel krijg ik steeds meer zin om te gaan schrijven. Dat deed ik al als kind. Ik kon nooit slapen, omdat ik nogal vroeg naar bed moest en dan minstens tot een uurtje of 24 wakker lag. Dan ging ik in gedachten een boek schrijven en elke dag ging ik dan verder waar ik gebleven was in het boek. Maar ik schreef niets op.
Nu heb ik zin om wel wat op te schrijven, of liever gezegd in te toetsen. Het idee voor een verhaal begint ook vorm te krijgen terwijl ik hier nu dit stukje zit te typen.
Buiten waait het te hard om op het dakterras te gaan zitten lezen (mijn excuus om weer een dag niets te produceren). Dat is een nadeel van op een berg wonen. Als de wind uit een bepaalde hoek waait, dan kan je er niet rustig buiten zitten.
Dus……aan de slag dan maar in een word document. De titel van het boek moet ik nog verzinnen. Voorlopig zal het document ´boek´ heten.
De meeste schrijvers en ook schilders treffen enorme voorbereidingen (nou ja… enorm…) Aleer zij ook maar een pen of kwast ter hand nemen, is daar de idee natuurlijk: vaak verrassend simpel, primitief zelfs. De schilder maakt eerst voorstudies in potlood, houtskool of anderzins. De schrijver bedenkt en schrijft een ruwe structuur van het verhaal. Zaken als perspectief, tijdzetting, motieven, hoofdstukomschrijving, psychologische en sociale aspecten en het zoeken naar ontbrekende kennis komen o.a. aan bod.
Gewapend met dit planmatige voorwerk gaat de kunstenaar of auteur dan aan de slag en produceert gedisciplineerd een beeld of verhaal dat mogelijkerwijs ook een commercieel succes kan worden. De echte slimmerikken presenteren hun kunst op televisie alvorens de verkoop van start gaat. Marketing is een belangrijk wapen om je beter te presenteren dan je concurrenten. Daarom zal de schilder dit overlaten aan de galeriehouder/kunsthandelaar, terwijl de schrijver berust in de marktkennis van de uitgever.
——————————————————–
Wat er met aquarelpotloden en water mogelijk is, dat kun je zien op mijn Instagrampagina. Bijna alle portretjes zijn met die techniek gemaakt.
Ik weet dat veel schilders en schrijvers zo werken. Dat is natuurlijk ook een manier. Maar ik ben niet meer zo een studiebol en zeker geen ´planner´. Ik kijk wel waar ik uitkom met mijn verhaal. Ik heb wel een idee waar het zich gaat afspelen en ook dat ik verschillende verhalen van diverse personages wil gaan beschrijven. Voor de verhalen en karakters van de personages wil ik gaan putten uit wat ik heb gezien in mijn leven en dat van anderen.
Ik zal een kijkje nemen op jouw instagram-account. Zijn er nog werkjes bijgekomen? Ik keek alweer een tijd geleden. Ik ga nu even kijken….
Weinig of geen nieuwe werkjes.
Heb er eem hobby bij: sinds kort ben ik in het bezit van een elektrische piano en heb ik mij gestort op het leren van noten en vingerzettingen. In gedachten speel ik al vlotweg de riedels van Chopin en dreunende composities van Rachmaninov. De werkelijkheid is totaal anders natuurlijk.
Nu, met een piano EN een hometrainer in de woonkamer blijft er verdraaid weinig ruimte over om te lopen. ?
Haha, ik zie het voor me. Hoogste tijd voor een ander optrekje voor jou.
Hetzelfde overkomt mij met het schrijven. Ik zie mijn verhalen al in gedachten verschijnen en ook hoe ze mooi in elkaar overlopen. Maar de werkelijkheid is dat ik niets intyp maar me liever verdiep in echte schrijvers die weten hoe het moet zoals Alex Boogers. Consumeren van litteratuur is nu mijn hobby. Wel heerlijk.
Yep, I know!
Lezen is net zo lekker als…
Vooruit maar weer.
?