Mag dat nou of mag dat niet voor een moslim? De meningen zijn daarover duidelijk verdeeld.
Als kind was ik gek op zwemmen en duiken. Op de militaire vliegbases waar ik woonde waren de schitterende zwembaden met hun hoge duikplanken gratis. Op andere plekken waar ik woonde had ik altijd een abonnement voor het hele seizoen en vanaf april tot aan de beginnende herfst was ik vaak in het zwembad te vinden met mijn vriendinnen en vriendjes. Zelfs als het regende was het leuk in het zwembad, omdat het dan in het water warmer was dan erbuiten. We doken dingetjes op die we in het water gooiden en we maakten zweefduiken en salto’s van de hoge duikplank.
De waterpret duurde tot mijn eerste huwelijk. Toen was het gedaan met het zwemmen en ook met het dansen. De balletlessen die ik volgde vanaf jonge leeftijd moest ik ook staken. Badkleding was uit den boze en dansen werd alleen gedaan door ‘hoeren en hermafrodieten’. Ik begrijp achteraf niet hoe ik zo een zultje kon zijn door mee te gaan in deze kortzichtige waanzin.
Eenmaal weg uit het krankzinnige huwelijk bleef ik nog wel wat bangig voor de ‘regels van de islam’ zoals die mij geleerd waren door mijn schoonfamilie. Beurtelings droeg ik een hoofddoek en dan weer niet. Soms liep ik met zomerjurken en dan weer met alles bedekkende wijde gewaden. Ik wist het allemaal niet zo. Wie is er ooit teruggekeerd uit het hiernamaals om de regels uit te leggen? Ik wilde het zo graag allemaal goed doen. Eenmaal bekeerd is bekeerd en beloofd is beloofd.
Nu ben ik langzaamaan steeds relaxter geworden wat wat kleding en hoofdbedekking betreft. Ik wil best een pet met een klep gaan dragen, maar dat zal dan zijn om mijn gezicht tegen de zon te beschermen. Mijn kleding is langzaamaan steeds bloter geworden. (Zou hier ook de ‘stepping stone theorie’ gelden zoals die ook nog steeds door velen wordt verondersteld bij drugsgebruik? Komt van het één het ander?) Ik begon met rokken en leggings die alleen mijn voeten vrij lieten en lang mouwen. Vervolgens waagde ik me wel eens aan een kortere mouw, driekwart en daarna kort en tenslotte liep ik zelfs weleens in een hemdje. De benen bleven nog even bedekt, maar ook die komen nu sinds een aantal jaren bloot onder mijn rokje uit, als ik met Ahmad naar het strand ga in Benalmadena, Uiteindelijk ben ik daar dan toch minder bloot dan de rest van de populatie, redeneerde ik tot nu toe, en daarom dus niet aanstootgevend.
Vorige week heb ik een zwempak gekocht. De laatste stap naar mijn bevrijding uit het keurslijf van door islamitische mannen gemaakte kledingvoorschriften. Enkele dagen later kreeg ik de droom met sheikh Nazim, die zich in mijn droom niets aantrok van mijn schaamteloos blote benen en gewoon met me sprak als een vader die goede raad geeft.
Die droom heeft mij verder gerust gesteld. Ik blijf moslim, maar ik vind het heel normaal dat ik bij warm weer samen met Ahmad het water kan inwandelen, net als andere badgasten die van de zee komen genieten. Een genoegen dat ik me jarenlang heb ontzegd. En daarbij hoef ik niet onnodig aandacht te trekken door me te bedekken in een ‘boerkini’, die al mijn vormen toont, maar mijn haren ‘netjes’ bedekt.