Ik heb me voorgenomen elke dag een stukje te schrijven. De laatste tijd zijn dat huis, tuin en keukenverhalen. Het leven is niet altijd spannend.

Ik had me ook voorgenomen elke dag te blijven wandelen met de man, zo gezellig arm in arm. Maar dat kwam er de afgelopen dagen niet van vanwege drukte. Vandaag kon het wel, maar ik merkte aan Ahmad dat hij er niet om zat te springen. ‘Gaan we niet nat worden?’ vroeg hij. De lucht zag er grijs en dreigend uit. Na een uurtje werd het wat lichter en besloten we toch te gaan. Toen we onze jasjes aan hadden veranderden we van plan. We besloten op de fiets naar de toko te gaan voor garnalen en kiploempia’s. De garnalen zijn bedoeld om mee te nemen als hapje (gambas a la ajillo) als we zondag Pasen gaan vieren bij mijn oudste dochter. Ze heeft de hele familie uitgenodigd en iedereen neemt hapjes mee.

Ik verheug me erop mijn kinderen en kleinkinderen te gaan zien. Ik heb weinig familie (nog maar 1 nicht), maar inmiddels wel een behoorlijk nageslacht. Om die allemaal bij elkaar te mogen gaan zien is voor mij een feest.

Verder heb ik ontdekt dat ik aan mijn rechteroor doof ben. Ik deed draadloze oordopjes in en dacht dat er één kapot was. Maar toen Ahmad ze in zijn oren stopte kon hij met beide oren horen. Op hoop van zegen laat ik dinsdag mijn rechteroor uitspuiten en dat is niet de eerste keer, want ik produceer kennelijk veel smeer. Als dat uitspuiten niet helpt ben ik doof aan één oor. Vandaar dat ik de laatste tijd helemaal niet meer geniet van muziek. Logisch, als je maar de helft van de stereo-input hoort. Verder is het wel rustig zonder te veel geluid ?.