“Onze” eend behoort tot de soort “wilde eend”. Daarover lees ik in Wikipedia:
“Wilde eend
| Wilde eend IUCN–status: Niet bedreigd[1] (2009) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Anas platyrhynchos Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
De wilde eend (Anas platyrhynchos) is een veelvoorkomende soort in de gematigde en subtropische wateren in Noord-Amerika, Azië en Europa. De vogel komt ook wel voor in Centraal-Amerika en het Caribisch gebied. In Europa is de wilde eend een van de meest voorkomende soorten eenden. De lengte bedraagt 51 tot 62 cm en de spanwijdte 91 tot 98 cm. Een volwassen eend weegt tussen de 700 en 1500 gram. Gemiddeld wordt een wilde eend vijftien jaar oud. De oudst bekende wilde eend werd negenentwintig jaar. De wilde eend is de stamouder van de gedomesticeerde tamme eend.
Het mannetje (de woerd) is kleurrijk met een glanzend groene kop, een witte halsband, een kastanjebruine borst en gekrulde zwarte veren aan de staart. Het donkerbruine vrouwtje en de eendenkuikens (pullen) hebben een schutkleur. De woerd en het vrouwtje hebben 1 ding gemeen: de blauw-paarse vleugelspiegel. Sommige dieren zijn (gedeeltelijk) wit; door rasveredeling is de schutkleur vervangen door een geselecteerde kleur. De witte delen bij de volwassen dieren waren geel toen ze nog eendenkuiken waren.
Het vrouwtje bouwt een nest in het lange gras, in een knotwilg of in een holte. De acht tot tien eieren broedt ze uit in 4 weken.
De wilde eend komt voor in stad en platteland in vijvers, moerassen, meren, sloten in akkers en weilanden.”
Dus 14 eieren is wel veel voor deze soort! En als het vier weken moet duren, dan duurt het niet lang meer. Vandaag is het dag 24.