Tegen zonsopgang gaat ze even van haar nest en verder zit zij dag en nacht rustig te broeden. Af en toe kijken wij en luisteren wij. Misschien is er al gepiep of beweging? Vandaag zag ik haar scharrelen. Met haar snavel rukte zij weer takjes van de buxus. Ik was toevallig net stukjes van een restant ontbijtkoek voor de duiven in het vogelhuisje aan het leggen. Ik dacht: “even kijken of zij dat ook lust. Mischien een lekkere energiesnack voor tussendoor. Rotte tandjes kan ze er niet van krijgen”.
En ja hoor, ze schrokte het brokje gulzig op en kwam zelfs naar me toe waggelen met reikende snavel op zoek naar meer.
Ze liet haar nest even gedeeltelijk onbedekt (2 blote eitjes). Daarna waggelde ze door mijn tuintje op zoek naar andere losse hapjes.
Opeens begon ze hard “gggggggg” te roepen naar iets wat zij zag achter de schuur. Het was een kat! Er is namelijk een tweede kat die nu af en toe mijn tuin bezoekt. Ook weer een prachtig exemplaar, spierwit is hij/ zij. Af en toe verschuilt hij zich in mijn schuurtje dat van onder zo verrot is dat hij er gemakkelijk onderlangs naar binnen kan glippen. Het is voor de kat een lekker schuilplaats.
Normaal gesproken had ik beide katten, de siamees en de witte, met open armen ontvangen, maar nu niet. Ahmad jaagde de kat weg met veel gemaai van zijn armen en veel gesis. De kat was snel verdwenen en mamma eend ging nog even buiten de tuin wachten en om zich heen kijken. Dappere eend! Ze neemt het zelfs op tegen een grote witte kat!
Daarna beende ze weer snel naar haar nest en instaleerde zich opnieuw breeduit op de eieren. Spannend of en wanneer ze uit gaan komen!