We zitten rustig te ontbijten. Dit keer binnen en niet in de tuin, omdat we vrij vroeg zijn en er nog geen zonnetje schijnt op het terras. Ineens ziet Ahmad in een boom achter onze tuin een vogel hangen in een rare houding. Het dier hangt daar doodstil zonder een geluid te maken.

Het is een jonge meeuw. Normaal gesproken hoor je ze de hele dag piepen en zeuren om eten, maar deze houdt zich doodstil in zijn benarde situatie. We gaan dichterbij om te kijken. Ahmad probeert het dier te bevrijden met een lange stok, maar dat lukt niet omdat de zwemvlies en het pootje van de vogel flink vast zitten aan de tak van de boom. Intussen maakt moedermeeuw hartverscheurende geluiden, terwijl ze boven onze hoofden rondcirkelt.

Wat nu te doen? Ik bel de dierenambulance maar weer eens. Ik krijg een ingesproken antwoord van de nachtdienst en mag een 1 intoetsen als er sprake is van een levensbedreigende situatie. Dat is zeker zo. Er wordt niet opgenomen, wel een half uur lang. Ik concludeer dat ze waarschijnlijk in een overdracht met elkaar zitten te kletsen en erger me dat er kennelijk niemand binnen deze 24-uursdienst is om de telefoon op te nemen.

Ahmad denkt dat de zwemvlies van de meeuw waarschijnlijk wel gescheurd kan zijn en we zitten alvast te bedenken hoe we de meeuw kunnen vervoeren naar de vogelopvang, als Ahmad hem bevrijd zal hebben door op een ladder te klimmen.

Ahmad beklimt onze huishoudladder en kan er gelukkig bij, terwijl ik de ladder die in het gras staat vast houd. Het dier spartelt hevig terwijl Ahmad zijn pootje probeert te bevrijden. Moeder krijst vanuit de lucht. Na wat gewroet aan de spartelende vogel komt het pootje los en weg vliegt de jonge meeuw. Ik vind Ahmad een held.

Ahmad heeft een wondje aan zijn arm. ‘Hij heeft me gebeten,’ lacht hij. ‘Ze hebben een scherp haakje aan hun snavel.’ Daarmee heeft het dier in doodsangst Ahmad een klein schaafwondje toegebracht. Ik behandel het wondje met jodium en Ahmad en ik zijn allebei blij dat hij de meeuw heeft kunnen bevrijden uit zijn hachelijke positie.

‘Misschien hing hij daar wel al een hele tijd toen wij nog boven waren,’ zegt Ahmad. Ja, wie weet. Maar eind goed, al goed. Ik ga wel kijken of ik de jonge meeuw nog ergens zie (tussen de talloze andere jonge meeuwen hier) om te kijken of zijn pootje wel ok is.