We dachten 4 juni naar huis te vliegen. Het stond zelfs in de krant, dat Transavia vanaf 4 juni weer vloog op, onder andere, de bestemming Malaga. Ik was er dan ook vrij zeker van en verheugde me al. Ik stond gisteravond niets vermoedend was te vouwen, toen Ahmad een mail liet zien, waarin stond dat onze vlucht van 4 juni geannuleerd is. Dat is de derde keer dat een door ons geboekte vlucht niet doorgaat!

Het was even slikken. Ik wist dat ik op niemand boos kon worden. Meegaan met de flow is in dit soort situaties geboden. Boekte direct een nieuwe vlucht, dit keer op 18 juni. Dan zouden er weer vluchten beschikbaar zijn.

Vandaag had Ahmad een afspraak in een kliniek in Malaga, in dezelfde chique buurt als waar 2.5 jaar geleden mijn gebroken heup geopereerd werd. De afspraak was voor zijn ogen, die cataract vertonen. Ik ging mee om hem terug te rijden, omdat autorijden bijna onmogelijk is met de pupil-verwijderende druppels die men in je oog druppelt voor bestudering van het oog. Die druppels blijven uren nawerken en maken het onmogelijk scherp te zien in schel licht. Omdat we wisten dat er in de buurt van de kliniek niet te parkeren valt, zetten we de auto bij een bushalte en namen we het verdere stuk naar de kliniek de bus. Daar kon ik wat gluren en een klein filmpje maken van de anders zo drukke stad.

We hoorden in de kliniek dat hij op 5 juni geopereerd gaat worden aan zijn rechteroog, het slechtste van de twee. Tja, en dat maakt me dan toch weer blij. Het is fijn voor Ahmad dat hij binnenkort weer scherp kan zien met dat oog. Dus ook hier heeft elk nadeel weer zijn voordeel. We houden het hier nog best even uit.