Verhaal over acceptatie

Mijn liefste stuurde mij een heel mooi kort verhaal toe via Youtube over acceptatie. Helaas kon ik geen vertaling vinden en daarom vertaal ik het zelf voor de lezer. Dit is het filmpje:

https://youtu.be/-jzbDkvHlhE
En nu de vertaling:
De meester en de schorpioen
Een oosterse ‘meester’ zag hoe een schorpioen aan het verdrinken was en besloot het dier uit het water te halen, maar toen hij dat deed werd hij gestoken. Door de plotselinge pijn liet de meester het dier los en opnieuw viel het in het water en het dreigde weer te verdrinken. De meester probeerde het dier opnieuw uit het water te halen en weer werd hij gestoken door de schorpioen. Een voorbijganger die hiernaar had staan kijken kwam dichterbij en zei: “Neem me niet kwalijk, maar u bent wel erg koppig! Begrijpt u niet dat iedere keer als u het dier uit het water probeert te halen, dat het dier u dan zal prikken?” “Het is de natuur van de schorpioen om te prikken en deze zal mijn natuur niet veranderen. Mijn natuur is het te helpen”, antwoordde de meester. Vervolgens haalde hij gebruikmakend van een blaadje de schorpioen uit het water en redde aldus het leven van het diertje.
Moge het gedrag van andere mensen nooit het jouwe conditioneren…..(en het mijne)

2 gedachten over “Verhaal over acceptatie

  1. Ik denk dat de boodschap is dat als iemand anders in nood is je die hoe dan ook moet redden ook al heb je daardoor zelf pijn/leed?
    Terwijl ik denk: wat dom om niet meteen te bedenken dat je beter met een hulpmiddel zoals dat blad een schorpioen uit het water kunt vissen, je weet toch dat die dieren steken én dat dat dodelijk kan zijn…
    Want uiteindelijk bedenkt de meester dat wél.
    Maar waarschijnlijk begrijp ik er echt niets van?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *