De tijd van kerst……..een heel speciale tijd. Hoewel ik nu 35 jaar moslim ben heeft deze tijd voor mij nog steeds een gevoelswaarde. En voor meer mensen, merk ik. Het lijkt wel of het denken aan de minder bedeelde medemens toeneemt in deze tijd, waarin we het koud hebben als we onze neus buiten de deur steken. Dan komen bijvoorbeeld vluchtelingen in tenten in onze gedachten die het nog kouder hebben dan wij. Goede doelenacties doen betere zaken dan ooit. Bij de ingang van supermarkten staan medewerkers van de voedselbank, die je vragen wat extra boodschappen te doen voor de armen onder ons en deze na afloop bij hen in te leveren. Op de tv wordt een kanaal in beslag genomen door serious request en daar wordt ook serieus veel opgehaald voor het goede doel. Gelovig of niet, mensen lijken gevoeliger te worden en meer over zichzelf en het leven na te denken in de donkere dagen rond kerst.
Toen ik nog werkte (o, wat lijkt dat alweer lang geleden!) met groepen, heb ik ooit met mijn groep een kerstdiner bereid. Samen deden we  de boodschappen en samen werd er gekookt en een feestelijke tafel gedekt. Bij het afscheid omhelsden we elkaar als waren we een familie die nooit meer uit elkaar zou gaan. Er worden overal maaltijden georganiseerd voor eenzamen en daklozen, wat niet wil zeggen dat niemand alleen is. Rond de kerst zijn er evenveel mensen alleen als de rest van het jaar, maar tijdens de kerst lijkt dat allemaal zwaarder te wegen. Daarachter zit de gedachte: ‘met de kerst hoort niemand alleen te zijn, de kerst is een feest van verbondenheid en vrede’.
Kon dat maar zo zijn…..en niet alleen met kerst. Hadden wij maar altijd het licht van de kerstlampjes in ons hart.