Vandaag moest ik voor de nacontrole van mijn heupoperatie in Spanje naar de chirurg hier in het Leyenburg. Gelukkig was ik de afspraak niet vergeten en had ik bovendien mijn wekker gezet.
Dankzij het efficiënte scansysteem dat ze daar  tegenwoordig hebben kwam ik zonder in rijen te hoeven staan soepeltjes via de röntgen bij de chirurg. In nog geen half uur was de dubbele afspraak gepiept.
De chirurg had goed nieuws: de breuk is goed genezen en de schroeven hoeven er niet uit, maar kunnen er ‘eeuwig’ in blijven zitten. Ik zag direct een beeld voor me van mijn botjes over een een paar honderd jaar met de schroeven er nog in.
Ook ik had goed nieuws voor haar. Ik kan weer lopen en fietsen. Rennen gaat nog niet lekker en bij het ‘trap op’ lopen heb ik nog graag wat steun. Maar dit vind ik zelf al helemaal geweldig. Ze keek nog even hoe ik liep en vond dat heel normaal. Iemand die niet weet dat ik mijn heup gebroken heb zou volgens haar niets opmerken.
‘Dan ga ik maar weer,’ zei ik opgelucht en liep vervolgens de zon weer in een stapte op mijn fiets. Ik neem me voor om heel voorzichtig te zijn voortaan om operaties in de toekomst zoveel mogelijk te vermijden. Pffffffff………..