Het was zo mooi, omdat we dit keer niet al onze energie verspilden met vruchteloos zoeken naar het begin van de route en kilometers langs de weg lopen!
We zijn dit keer direct begonnen met de wandeling aan het begin van de route. Er zijn overigens meerdere routes die je kunt gaan. Wij kozen voor de weg naar de Cueva Santa. Het was een mooie gemakkelijk begaanbare weg met onderweg als verrassing een bron waaruit we heerlijk zacht water dronken. We vulden op de terugweg onze halve literflesjes met dat water en later dronk ik het in vrijwel één teug leeg. Zulk lekker water had ik in tijden niet gedronken. Het leek wel zamzam-water.
Langs de weg die nog verder naar boven leidde wees onverwacht een vrij onopvallend bordje naar de Cueva Santa. Het was 56 meter klimmen over een vrij stijl en rotsig pad, waarna we bij de ‘heilige grot’ aan kwamen. Op een plakkaat daar stond vermeld dat deze grot al vanaf de prehistorie heeft gediend als toevluchtsoord voor velerlei mensen en dieren, heiligen, criminelen en tijdens de tijd van Franco ook rebellen die streden tegen het regiem. Wie er ook maar in de loop van de geschiedenis in die grot geweest mogen zijn, de plek ademde een enorme sereniteit. Voor de grot strekte zich een groen veldje uit, alsof God (of de voorzienigheid) mens en dier wilde verrassen met een soort beschutte voortuin.
Op dat veldje aten we onze meegebrachte etenswaren en daarna was ik even helemaal stil en ontspannen, zittend in de zonnestralen die me zo behaaglijk verwarmden en luisterend naar de stilte om me heen. Ik was even zo geraakt door dit moment, dat zeker een half uur mocht duren omdat Ahmad gelukkig ook geen haast had, dat ik daar even vergat te filmen of te fotograferen. Ik wilde het moment niet doorbreken met welke handeling dan ook.
Ahmad legde me wel vast op de gevoelige plaat met zijn telefoon.
https://youtu.be/msfHGCEYw2Y