We zitten in ‘zwaar weer’. Er waait een flinke puist wind en de lucht wisselt doorlopend van kleur en licht. Af en toe vallen er stevige buien. Wij proberen de breekbare hondjes in de tijd tussen de regenbuien door hun behoeftetjes te laten doen en dat lukt aardig. Voor noodgevallen, als de nood echt hoog is maar het blijft regenen, hoeven wij slechts de voordeur te openen en dan gaan de hondjes één voor één aarzelend naar buiten om hun plasje te doen. Gelukkig zijn wij gezegend met een groot grasveld voor onze deur. Drolletjes dienen opgeraapt te worden en te verdwijnen in de daarvoor bestemde zakjes. Geen probleem, want het poepzakhoudertje is al gearriveerd en de groenkleurige biologisch afbreekbare zakjes van de Action blijken er mooi in te passen.
Vandaag moeten er boodschappen gedaan worden. Meestal doe ik dat op de fiets, maar met de enorme rukwinden van deze dagen ben ik bang om met fiets en al weg te waaien. Bovendien vallen de buien onaangekondigd en willekeurig. Daarom ga ik vandaag heel luxe in mijn mooie auto. Tot mijn tevredenheid zie ik dat deze vogelpoepvrij is en lekker schoongewassen door de regenbuien.
Voor de Lidl staat een jongeman met zachte stem geld te vragen. Hij heeft een zak met lege blikjes in zijn hand. Ik geef hem twee eurootjes uit het buideltje met kleingeld dat aan de ketting van mijn nieuw tasje bungelt. Voor de kassa staat achter mij in de rij een man in een scootmobiel. Het is een grappenmaker en we grappen en grollen over en weer. Ik merk dat ik tegenwoordig weer meer op mijn praatstoel zit als ik mensen tegenkom, zoals ik altijd al gewend ben geweest. Overal begin ik gewoon wat te zeggen tegen mensen en de meeste mensen vinden dat leuk en geven ook antwoord. Bij de eieren staat een jongeman naast mij, evenals ik, eieren te bekijken. ‘Je moet op de datum letten,’ geeft ik hem ongevraagd advies. Hij kijkt me een beetje verbaasd aan en bekijkt dan het doosje scharreleieren dat hij in zijn hand heeft. Er staat 27 juli op. ‘Dat is al lang voorbij,’ lacht hij en hij pakt een ander doosje dat meer naar achteren staat. 17 Augustus staat daarop. ‘Dat is beter,’ vindt hij en hij bedankt me voor de tip. Intussen heb ik zelf ook de meest verse vrije uitloopeieren gepakt.
Als ik bij de kassa wil pinnen doet het pinapparaat het niet. Het meisje achter de kassa vertelt me dat dit ook al gebeurde bij de man voor mij. Maar bij hem lukt het de tweede keer wel. Ze vraagt mij het nog eens te proberen, maar weer lukt de betaling niet. Ik doe dit wel 5 keer. Intussen zie ik dat er aan alle kassa’s nu lange rijen staan. Alle kassa’s blijken dezelfde storing te hebben. Nergens kan gepind worden. Helaas heb ik geen contant geld bij me. De mensen die dat wel hebben mogen afrekenen. Ik krijg toestemming van het meisje om mijn boodschappen te laten liggen en weg te gaan. Gelukkig waren de vier boodschappen niet dringend.
Thuis doe ik direct wat papiergeld in mijn mooie pasjesmapje. Voor de volgende keer als er weer een storing optreedt bij de pinautomaat van een winkel. Wat zou het een puinhoop worden als het hele digitale betalingsverkeer overal zou vastlopen, bedenk ik me. We zijn daarvan enorm afhankelijk geworden evenals van al datgene wat verder nog digitaal gebeurt.