Vandaag moet ik de vergadering openen met een “spiritueel iets”. En dat als enige moslim temidden van een tiental kerkgangers, waarvan twee dominee en twee diaconaal werker.
Ik kan me ervanaf maken met een citaat uit een mooit spiritueel boekje of een gedicht van Rumi of een bijbels doordenkertje van Schepper en Co. Maar dat is zooooo “not me” .
Dus heb ik ervoor gekozen om het te hebben over geloof en vertrouwen en wat dit dagelijks voor mij betekent. Ik hoop dat ik het kort en duidelijk kan zeggen zonder te blozen of te stotteren. Dan ben ik er weer voor een hele tijd vanaf…….
Ik zie er al naar uit dat het achter de rug zal zijn. Slik….