Eid ul Adha ofwel ‘grote eid’, het slachtfeest, is gisteren bijna ongemerkt aan ons voorbij gegaan. Ik dacht er toevallig wel even aan in de ochtend op weg naar het strand. Maakte tegen mijn altijd luisterende oor de opmerking dat ik het slachten van een met haast en onder slechte omstandigheden opgefokt dier zo zinloos vind in deze tijd van overconsumptie. Hoe kunnen mensen nu werkelijk geloven dat zij iets goeds doen als zij een koe of een schaap (laten) slachten. Ik schreef hier al eerder over in een vorig artikel, een tijd terug. het slachtfeest, eid ul akbar De regel is dat je 1/3 zelf mag eten van het geslachte dier, dat 1/3 voor familie en vrienden is en 1/3 voor minder bedeelden. Maar waar zijn die minder bedeelden in Nederland? En zitten deze mensen te wachten op een stuk rauw vlees? Kan je daar en zwerver mee blij maken? Waar moet dat vlees dan heen?
Ik heb nooit aan het slachten meegedaan. Heb wel geld gestuurd naar arme landen (bij voorkeur naar Tsjetsjenië, waar mijn broer is gesneuveld). Zodat deze mensen daar wel een dier konden offeren. Ook hebben mijn ex en ik ooit een schaap geslacht in Pakistan, omdat een van mijn kinderen daar erg ziek was. Mijn schoonmoeder zei ons dat we een schaap moesten slachten ‘tegen het boze oog’, opdat mijn zoontje zou genezen. Zo gezegd, zo gedaan. Er werd een schaap geslacht en dit werd in zijn geheel uitgedeeld aan de dorpsgenoten van het arme dorp waar wij toen woonden. In die omgeving en onder die omstandigheden is het heel wat anders dan bij ons in Nederland. Mensen aten daar (in de tijd dat ik daar woonde) niet dagelijks vlees en het uitdelen van vlees aan de bevolking was dan ook een enorme traktatie. En dat is waarschijnlijk ook zo geweest ten tijde van de profeet. Het laten groeien van een dier kostte, toen dieren nog goed verzorgd werden, veel tijd en het slachten van een dier deed men toen niet zo gemakkelijk als nu. Mensen aten minder vlees, omdat er minder vlees voor handen was.
Dus in plaats van een dier te slachten en naar een moskee te gaan gingen wij naar het strand van Torremolinos, waar wij konden stoeien met de hoge golven. Ik heb ook geen geld gestuurd. Moge Allah me vergeven.