Naast het fietsen op de hometrainer doe ik nu ook dagelijks de oefeningen die de fysiotherapeute vanhier me gegeven heeft. Al direct na de operatie had de chirurg in Malaga me verteld dat mijn knie in het begin naar binnen gedraaid zou staan, maar dat dit ‘vanzelf’ goed zou komen met de revalidatie. In Nederland was men daar niet zo optimistisch over, toen de chirurg en de fysiotherapeut aldaar mijn geopereerde been beoordeelden. En ‘vanzelf’ komt het ook inderdaad niet goed.
Nu merk ik bij het dagelijks doen van de oefeningen dat het echt waar blijkt te zijn dat bij een goede revalidatie het been en de bil weer ín de goede stand komen. Mijn been is elke dag meer zoals het andere been. Ik kan mijn knie steeds verder naar buiten buigen, mijn bil- en binnenkant dijspier worden steeds sterker en bij het lopen draait mijn knie niet meer naar binnen, omdat ik daar nu op let. Ik loop nu eindelijk echt weer normaal en ik kan traplopen zonder steun. Ik vind het raar dat op internet niets wordt gezegd over dit enorme verschil in resultaat bij een ‘gevorderde’ revalidatie. Er wordt alleen gesproken over de revalidatie direct na de operatie met de gammanail en er wordt net gedaan of je wel klaar bent als je de meest elementaire bewegingen weer kan verrichten. Ik denk dat veel mensen (en met name ouderen, want dat is nu eenmaal de groep die het meest de heup breekt) niet verder gaan dan die eerste elementaire oefeningen en al tevreden zijn als ze ‘enigszins’ kunnen lopen. Dan blijven ze voor de rest van hun leven mank of op zijn minst raar lopen en dat hoeft niet.
Ik denk aan het voorbeeld van sportmensen. Ook zij kunnen geblesseerd raken door ongevallen, maar vanwege hun sportieve aard zullen zijn blijven revalideren en oefenen tot zij het maximaal haalbare resultaat behalen. Dat is voor ‘de gewone man of vrouw’ net zo goed mogelijk. Waarom wordt dat niet meer benadrukt, overal waar iemand over dit onderwerp kan zoeken naar informatie. Mensen geven door dit gebrek aan info te snel op en stellen zich tevreden met een matig resultaat. Dat vind ik jammer.
Ik let er nu wat meer op en zie overal waar ik kijk veel mensen niet goed lopen. Ik herken ‘de heupslachtoffers’ vrijwel onmiddellijk. Ik zou iedereen willen toeroepen: ‘Geef niet te snel op! Misschien kan je meer dan dit’. Het verkeerd lopen is niet alleen lelijk om te zien, maar kan ook weer nieuwe klachten veroorzaken, zoals rugpijn of kniepijn (denk ik). Ik vind dus dat er meer aandacht aan besteed moet worden. Ook oude mensen kunnen meer dan we denken en hoeven niet afgeschreven te worden als niet verder ‘te revalideren’.
Maar zoals alles in het leven dat je wilt bereiken gaat het niet vanzelf. Enige discipline is vereist. De vooruitgang die je al doende opmerkt en het uiteindelijk resultaat van de gedane inspanning vormen de beloning. Aldus sprak Shabnam 😉