Toen Peter R de Vries net op een laffe manier was omgebracht, kreeg dat veel aandacht in de media. En terecht. Wel viel me op dat de man die tijdens zijn leven veel irritatie en jaloezie opwekte bij anderen nu ineens alom als een held werd vereerd. Zoals hijzelf al tijdens zijn leven had geantwoord op de een vraag van aan journalist wat er over zou blijven na zijn dood (‘Een gat’), zo bleek dat ook te zijn. Mensen ervoeren plotseling het gemis van een persoon als hij en zagen zijn mooie kanten, zijn onverschrokkenheid en zijn zoektocht naar gerechtigheid. Zijn mededogen met slachtoffers kreeg ineens meer aandacht dan voorheen. Zelden werd een persoon met zoveel oprechtheid geëerd door mensen uit alle hoeken van Nederland. Het was indrukwekkend en ontroerend.

Toch heb ik me er in die weken dat alle media bol stonden van de aandacht voor deze unieke persoon, op dat moment niet in verdiept. Zodra er een hype is, dan ben ik geneigd me daarvan afzijdig te houden. Pas toen de belangstelling enigszins geluwd was en men overging tot ander nieuws van de dag, ging ik terugkijkend me verdiepen in de persoon die Peter R is geweest tijdens zijn leven. En dat maakte op mij enorme indruk. Ik bekeek oude interviews met hem in en lette daarbij op alles. Zijn manier van duidelijk en helder formuleren waar het op staat en zijn eerlijkheid. Vooral zijn ogen vielen me op. Die keken al goudeerlijk de wereld in toen hij jong was en bleven dat ook doen. Wat een enorm verdriet dat juist zo een persoon, die nog in de kracht van zijn leven stond, moest sterven op zo een akelige manier en zo zinloos.

Ik lees nu de boeken die hij schreef. Als eerste het mooie boek: ‘Een moord kost meer levens’. En ik wil hem tekenen en schilderen. Ik heb niet snel een idool. Maar Peter R de Vries komt dicht in de buurt. Ik houd ervan als mensen strijden voor rechtvaardigheid en aan de kant staan van onschuldige slachtoffers.