Zoals apparaten een oplaadbare batterij kunnen hebben, zo lijkt dat bij mensen ook te zijn. De batterij is oplaadbaar en dat opladen kan telkens herhaald worden. Maar naarmate het apparaat (of de mens) ouder wordt, loopt de batterij sneller leeg en moet deze steeds vaker opgeladen worden.

Ik merk dat aan mijn telefoon en aan mezelf. Vroeger had ik maar een paar uurtjes slaap nodig per nacht en ik was bij het opstaan direct klaarwakker, gereed voor een nieuwe dag. Nu heb ik veel meer uren slaap nodig en als ik wakker word, duurt het even voordat ik energie in me voel stromen. Ik lijk wel een oude auto met een dieselmotor.

Daar maak ik me niet druk over. Het hoort erbij als je ouder wordt, denk ik. Je mag al van geluk spreken als alles nog naar behoren werkt in je lichaam. Want het wonder van hoe een lichaam in elkaar zit en hoe alles met elkaar te maken heeft, is niet te vergelijken met welk apparaat dan ook. Zelfs een kleine vogel als een mees, die razendsnel van het ene takje naar het andere vliegt en met zijn kleine oogjes precies ziet waar voer voorhanden is, dat is een wonder op zichzelf.

De natuur is zo mooi en zit zo perfect in elkaar. Jammer dat wij dat proces verstoren met veel oplaadbare apparaten en machines. We gedragen ons als ’terminators’. Ik ben er één van ?.