In heel veel dingetjes lijk ik op mijn vader, die ik helaas maar weinig heb mogen kennen. Maar de dingen die ik over hem weet en veel eigenschappen en eigenaardigheden van hem die ik wel heb mogen zien komen mij bekend voor, iets dat ik nooit ervoer bij de familie waarin ik ben opgegroeid..
Ik ga die dingen hier opnoemen:
Mijn vader werkte graag met zijn handen. Hij deed dat onder andere met hout en maakte daarmee mooie dingen. Ook naaide hij zelf kleding. Ik houd ook van werken met mijn handen en doe dat eigenlijk met alles wat voor mijn handen komt. Ik naaide, breide en prutste wat af voor mijn kinderen. Ik maakte ceintuurs en armbanden van gevlochten kralen, enz enz. Ik ben heel graag constructief bezig met wat het ook is. De laatste tijd is dat tekenen en schilderen.
Mijn vader wilde altijd afwassen (met de hand). Ik ook. Het bezig zijn met de vaat geeft mij mentale rust. Het is voor mij een moment van inspiratie. Hetzelfde geldt voor bezig zijn met het lichaam in de vorm van sport. Ik heb bij mijn vader in huis ook een hometrainer zien staan toen hij al ver over de 70 was.
Mijn vader kon enorm goed vertellen en ik hing dan aan zijn lippen. Ik was niet de enige die graag naar hem luisterde. Dat heb ik begrepen uit de mond van mensen die hem ook (en zelfs beter dan ik!) hebben gekend. Ik meen dat ikzelf ook wel goed uit mijn woorden kom als ik wat vertel en de meeste mensen zijn daarom graag in mijn buurt. Maar, net als mijn vader, word ik ook moe van gezelschap en heb ik na een samenzijn met mensen tijd nodig om weer tot mezelf te komen. Mijn vader zei ooit tegen me dat hij liever een groot zwaar werk opknapte en dat hij daar minder moe van werd dan een paar uurtjes te vertoeven in gezelschap van mensen. Dat herken ik. Bezig zijn met wat dan ook maakt mij niet moe, maar verbaal contact met mensen wel.
Verder hoorde ik na mijn vaders dood dat hij, evenals ik, een retro datumteller bezat. En dat hij consequent elke dag handmatig de datum aanpaste aan de datum van de dag. Laat het nu zo zijn dat ik ook een datumteller in mijn bezit heb sinds mijn jongste zoon op driejarige leeftijd zo een ding voor mij kocht op een rommelmarkt. Sinds hij mij die teller gaf heb ik elke dag de datum handmatig ingesteld. En dat doe ik nu nog, maar nu twee maal, zowel in het goedkope datumtellertje van mijn jongste en in de mooiere datumteller die ik van mijn vader erfde. Een schijnbaar zinloze bezigheid die ik met mijn vader gemeen heb, waaruit weer blijkt hoe ik op mijn vader lijk.Als ik hem hoorde praten door de telefoon, was het alsof mijn ‘alter vox’ met mij sprak. Toen ik de brieven las die hij in krijgsgevangenschap schreef, zag ik in de bezorgde en zorgzame woorden die hij had voor zijn familie en zijn verloofde mijn eigen zorgzaamheid weerspiegeld, die ik heb tegenover mijn kinderen….