Het was heerlijk om na zo lang en met te weinig slaap geschilderd en geveegd en geklooid te hebben, eindelijk rustig te kunnen slapen. Ik had tevoren alles opgeruimd. De voorbeeldfoto weggegooid en mijn palet en kwasten gereinigd.

Maar toen ik vanmorgen wakker werd, kreeg ik toch weer dat nare gevoel iets afgeleverd te hebben waar ikzelf helemaal niet blij mee ben. Het schilderij is al weg en betaald, maar bijna krijg ik de neiging om de klant aan te bieden het schilderij nog even terug te nemen om het verder onder handen te nemen. Ahmad vindt dat een belachelijk idee en waarschijnlijk heeft hij gelijk. Ik ga dat ook niet doen, maar ik voel me nog steeds ongemakkelijk met het verdiende geld. Ben er niet trots op.

Wat betreft de toekomst van mijn heerlijke huurwoning, die mij zo liet stressen het volgende: We zijn naar een voorlichtingsbijeenkomst geweest en daar merkte ik dat de bouwplannen dit keer echt concrete vormen hebben aangenomen. Er lagen maquettes in een vitrine van hoe het er allemaal gaat uitzien. Wat ik al begrepen had uit de brief die ik kreeg, bleek werkelijkheid te zullen worden. Met name de ruime vijf-kamer woningen met voor- en achtertuin en gelegen aan groene weides moeten het veld ruimen voor dicht op elkaar gebouwde kolossen. Het goede nieuws was dat ons hoekje pas als laatste aan de beurt zal zijn voor de sloop en dat zal rond 2030 zijn. Dan hoop ik 80 jaar te worden.

Het idee dat de plek waar mijn kinderen opgroeiden en speelden voor het huis totaal zal verdwijnen met huis en al geeft me de creeps. Het doet me sterk denken aan de terugkerende nachtmerrie die ik als kind had en waarin ik zag dat mijn ouderlijk huis een ruïne was. Dit is nog erger. Mijn huis en de overige 7 huizen in mijn omgeving zullen totaal verdwijnen om plaats te maken voor een steriele L vormige flat.

Ik sprak er over met mijn buren. Ook zij vinden het jammer, maar aan de andere kant constateren zij dat de buurt hier erg is achteruit gegaan. En dat is niet zozeer omdat hier veel mediterrane landgenoten wonen, want dat is helemaal geen probeem. Maar omdat de rustige omgeving van deze buurt met gratis parkeergelegenheid hier al jaren dagelijks gebruikt wordt door dealers om hun waren te verhandelen. En dat geeft op veel plekken overlast, waaraan de politie helaas weinig doet. Niet ver van mijn huis is een parkeergelegenheid, waar ik mijn auto kan neerzetten zonder veel last te hebben van vogelpoep. De rest van de wegen hier wordt omzoomd door hoge bomen. Ik vroeg me al een tijd af waarom er ineens zoveel plaats is en niemand zijn auto daar nu parkeert. Ik weet het antwoord nu. Het is de plek geworden waar het meest gedeald wordt. Toen ik in Spanje was heeft daar een grote vechtpartij plaats gevonden met messentrekkerij tussen 10-tallen volwassen, schreeuwende mannen.

Waren het vroeger hangjongeren, die hier de buurt een beetje ‘onveilig’ maakten met wat geblow en soms baldadig gedrag, nu zijn het volwassen kerels in dure auto’s die ‘s nachts lawaaierig van zich laten horen en etenswaren en blikjes van zich af gooien, zodat de bewoners die rommel in de ochtend kunnen zien liggen op straat en op het mooie groene gras. Ik bof nog dat ik woon in een rustig gedeelte en op afstand van de openbare weg.

Misschien is het in de toekomst niet zo erg om hier te vertrekken, Den Haag te verlaten en in de buurt van mijn kinderen te gaan wonen…….

En wat betreft het aannemen van portretschilderen in opdracht: ik neem nu even een pauze. Ga de eenhoorn schilderen, die ik zou maken voor mijn kleindochter. Ik heb tegen mijn klant gezegd dat we contact zullen houden en dat ik zal laten weten wanneer ik weer tijd heb voor een volgende opdracht.

Ik ben ook maar een oude vrouw met twee handen en er is nog een leven naast met schilderen bezig zijn.