Toen we vanuit Nederland weer hier waren en ik mijn eerste was deed en die wilde ophangen op ons gezellige terras, merkte ik dat ik veel minder wasknijpers had dan een paar maanden terug. Ik bewaar de knijpers in een plastic bakje en dat zet ik meestal onder een krukje of onder de tafel, zodat de knijpertjes droog blijven bij eventuele regenbuien, Ik weet dat het tijdens ons verblijf in Nederland hier behoorlijk gestormd heeft. Maar zou het kunnen dat de knijpers zomaar zijn weggewaaid? Helemaal uit het bakje over de rand van het terras de wijde wereld in? A. denkt van niet en ik eigenlijk ook. We vinden het allebei vreemd, maar maken er ook weer geen punt van. Ik koop bij de Mercadona gewoon twee nieuwe pakjes knijpers.

Vandaag werd het knijper-mysterie onverwacht opgelost. Terwijl ik bezig ben mijn schilderij van de ezel te halen om plaats te maken voor een ander canvasje, wordt er ineens aan de deur gebeld. Daar staat de buurvrouw van drie dakterrassen verder. De bezitster van drie katten. Ze heeft een zak in haar hand van doorzichtig plastic, vol met knijpers.

Dan begint ze me uit te leggen hoe ze aan de knijpers komt. Haar kat is er de afgelopen maanden telkens een paar komen brengen. Elke keer kwam ze binnen met een twee- of drietal knijpers in haar bekje. En die legde ze dan voor de voeten van mijn buurvrouw neer. Alsof het een cadeautje was. Een gevangen vogeltje of een gevangen muis! En zo stapelden de ´cadeautjes´van de kat zich op. Tot buurvrouw een flinke hoeveelheid vrolijk gekleurde knijpers in haar bezit had. Maar ze had geen idee waar de knijpers vandaan kwamen. Tot een andere buurvrouw haar zei dat ze waarschijnlijk van mij waren. Buurvrouw en ik moesten er samen hartelijk om lachen.

´Ik heb inmiddels andere gekocht,´ zeg ik. ´Wil jij er ook een stel?´ ´Nee,´ lacht ze. ´Mijn kat zal ze zelf komen brengen en dan kom ik weer naar jou. En zo zullen we heen en weer blijven gaan met de knijpers.´

Ik schud de knijpers in het bakje bij de andere (nu zit het bakje propvol) en ik verstop het bakje onder een laag krukje, zodat de rover er dit keer hopelijk niet bij zal kunnen. 🙂