Als mensen het over monsters hebben, dan bedoelen ze daar meestal enge grote dieren mee, een soort draken, die je kunnen opslokken.
Maar ik heb nog nooit een monsterlijk dier gezien. Sommige dieren zien er niet zo mooi uit of hebben wel erg grote tanden. Dieren kunnen gevaarlijk zijn en je aanvallen als ze honger hebben en in jou een lekker hapje zien. Maar gemeen en vals zijn dieren nooit. Tenzij ze zo gemaakt zijn door mensen.
Want mensen kunnen wel vals en gemeen zijn en elkaar “verslinden”. Mensen kunnen zich gedragen als monsters. Het ergst is het als mensen hebberig worden. Als ze geld willen verdienen over de ruggen van anderen. Of de zaak oplichten zonder merkbare consequenties, belastingontduikers, “witte boord criminelen”, die zelden gepakt worden en anderen het vuile werk laten opknappen om zich te verrijken.
Zij komen bijna nooit in de gevangenis, krijgen geen boetes, omdat hun positie zo hoog is dat anderen buigen als knipmessen. “Money talks”.
Het lijkt of deze monsterlijke, gewetenloze mensen alles hebben. Maar schijn bedriegt.
Ze missen toch wat. Elke dag moeten ze vrezen voor verlies van hun rijkdommen. Altijd moeten ze op hun hoede zijn voor andere monsters. En wat ze missen is rust.