Hij is niet meer zo mooi als hij was. Hij is vaak gevallen en de laatste keer liet dat een lelijk vlekkie achter op mijn glazen schermpje. Gelukkig wel net niet in het beeldscherm zelf. Hij is niet meer perfect van uiterlijk in zijn mooie zwarte beschermhoesje. Maar hij doet zo goed dienst, nu ik zo verzwakt ben.
Ik mail ermee. Ik app armee. Ik bel ermee. Ik doe mijn bankoverschrijvingen ermee. Ik kijk tv erop. Ik schrijf mijn stukjes in dit weblog erop (zij het met maar 1 vingertje). Ik lees de krant erop. Kortom: ik doe alles erop wat ik normaal gesproken ook graag op mijn laptop doe. Maar ik ben te zwak om op een stoel achter dat ding te gaan zitten.
Ik doe mijn ding, half liggend in mijn bed of op de bank. En tussendoor sta ik op voor kleine werkjes, zoals douchen, een afwasje, wat lapwerk om alles hier netjes te houden. En na elk klein werkje moet ik weer rusten. Ik ben zo slap als een vaatdoek.
Vandaag heb ik een eerste stap gezet naar meer buiten. Vanmorgen mijn spierwitte uitgroei bewerkt met henna en met behulp van Ahmad uitgespoeld. Mee geweest naar de Aldi en de Little. Wat een groot werk was dat voor mij. Me in de auto hijsen en wat lopen door die winkels. Ik slaap veel.
Het herstel vordert langzaam en de telefoon is mijn raampje naar buiten….