Wat een kalmte. De uitdrukking op het gezicht van dit kleine paardje, alleen in een verlaten en omheind gebied naast het dorp, geeft goed weer hoe ik me voel.
Ik dank God /Allah op mijn knieën voor dit mooie leven. Vandaag nog even genieten van de nazomer. Het schilderij kan wachten.
Intussen is Ahmad wel druk bezig. Olijven marineren. En daarna gaat hij verder met de restauratie van twee krukjes die nu zullen gaan dienen als nachtkastjes bij het logeerbed.
Ligt het nu aan mij, of is er iets niet goed aan de scherpstelling van de Nikon?
Nee, is mijn schuld. Het gebied dat ik fotografeerde was donker in vergelijking met waar de camera zich bevond. Maar ik vond de foto toch mooi, omdat nu alleen het gezichtje van het paardje goed naar voren komt. Ik vond die uitdrukking mooi uit de verf komen.