Het begint nu wat frisser te worden en dat maakt dat we weer zin krijgen om onze handen te laten wapperen.

We hebben hier twee ruime slaapkamers, waarvan we er één ook als zodanig gebruiken. In de andere kamer staat een grote eettafel tegen de muur. Aan elke kant daarvan bevindt zich een laptop van ieder van ons, terwijl de rest van die tafel in beslag wordt genomen door een printer, onze externe schijven, koptelefoons, camera´s en andere accessoires. En daarnaast stond tot vandaag een twijfelaar, die zelden of nooit beslapen wordt. We hebben nauwelijks logees, want de kinderen van Ahmad kommen hier niet slapen en mijn kinderen met hun eigen kinderen ook niet meer zo snel. We besloten deze kamer dus nu maar helemaal in te richten als computerkamer/atelier.

Vandaag hebben we de matras van de twijfelaar naar beneden gesjouwd (gelukkig paste hij net in de lift met wat geduw) en we hebben deze opgeborgen in de berging beneden. Het onderstel van het bed, zonder de pootjes was te zwaar om naar beneden te dragen en paste niet in de lift en dus hebben we dat zonder pootjes omgekeerd rechtop tegen de muur gezet (ideetje van mij). We gaan dat bekleden met tafelzeil, zodat het de muur kan beschermen tegen mijn geklodder, als ik mijn schildersezel daartegenaan zet. Ik merk aan Ahmad dat hij blij is dat hij weer wat kan gaan doen. Hij is al direct begonnen met een mooie tekening voor een raamdecoratie in mijn huis in NL. Mijn ezel staat me aan te gapen. Ik heb nog geen idee of en wat ik ga schilderen. Ik kruip net zo lief in een hoekje met een boekje. Mijn handjes jeuken nog niet. Ik kan behoorlijk lang niks doen en alleen maar lezen en kijken.

Niet dat we echt zitten te wachten op een regenbui als deze in Huelva. ?