Ahmad en ik brengen aardig wat tijd door achter de pc. Ahmad is bezig met het vervaardigen van de gecompliceerde website. Hij doet dat met behulp van een paar instructies op filmpjes die hij tegen geringe betaling heeft aangeschaft en waarin stap voor stap wordt uitgelegd hoe het moet. Maar alsnog is het moeilijk en in de filmpjes wordt ook al gewaarschuwd dat het zelden in één keer goed gaat en dat de meeste mensen het opgeven na een paar mislukte pogingen. Maar de aanhouder wint en dat is Ahmad. Dat neemt niet weg dat ik hem regelmatig heel lelijk zie kijken aan de andere kant van de tafel en dat er af en toe de stoom uit zijn oren lijkt te komen.
Ik op mijn beurt zit te klooien met mijn filmpjes. Ik heb niet echt de moeite genomen om de nieuwe camera goed te bestuderen. Ik ben meer iemand van gewoon beginnen en al doende leren. Ik weet nu iets meer van het formaat, van het zoekertje en hoe je een panorama-foto kan maken. Toch is me kennelijk ontgaan dat het formaat waarin ik mijn filmpjes maak (wat MP4 moet zijn) in de afgelopen dagen door onbekende oorzaak veranderd is in AVCHD. Waarschijnlijk heb ik zonder het beseffen ergens een instelling gewijzigd. Met dat enorme formaat maakte ik een filmpje van ons laatste uitstapje naar de campo, zonder dat te weten uiteraard.
Het was toch al matige missie, dat uitstapje die dag. We reden naar Monda, een mooi plaatsje in de provincie Malaga. Daar zou het goed wandelen zijn. Schitterende routes, waarbij je geitenherders tegenkwam en uiteindelijk bovenaan de berg uitkwam bij een ‘Cave Sagrada’. Klonk allemaal goed uit de mond van een Nederlandse kennis van de yogales.
Wij erheen. Eigenlijk had ik het idee dat Ahmad er niet heel veel zin in had. Zijn hoofd zat duidelijk nog bij zijn web, waar hij was blijven steken in een probleem en eigenlijk popelde hij waarschijnlijk om dat op te lossen. Maar ik sleurde hem mee naar buiten. ‘Kom op, lekker een dagje wandelen in plaats van dat gedoe met onze pc’s, waar we een overdosis van hebben gehad.’
In Monda werd niet aangeven waar de wandelroute begon, dus Ahmad ging dat even vragen. Ik had misschien met hem mee moeten gaan maar ik bleef lui en dromerig in de auto zitten.
Om kort te zijn. We hebben drie verschillende routes bewandeld, waarvan er twee helemaal fout waren. Ook mooi, dat wel, maar ze hadden niets te maken met de route die wij zochten. De derde route was de goede, maar de pech die wij hadden is dat een man in het wegrestaurant, die ons de weg uitlegde, ons zei dat we het beste de auto bij het restaurant konden laten staan en vandaar ‘een stukje’ langs de weg lopen om bij het begin van de route te komen. Ik weet niet of hij belangen had in het restaurant en hoopte dat we hongerig en dorstig terug zouden keren en daar op eten en drinken zouden aanvallen. Zeker is dat hij vergat te vermelden dat het een enorm eind lopen was naar het begin van de route. Een eind dat je gemakkelijk met de auto kon afleggen. Bij het begin van de route was zelfs parkeergelegenheid.
Maar wij liepen dus, op advies van deze man, het hele stuk langs de weg met verkeer langs ons heen razend, om tenslotte voorbij een steengroeve een zijweg in de slaan, waarna het nog een flink stuk lopen was naar het begin van de route! Onderweg viel ik nog, terwijl ik opzij keek en Ahmad wees op een pad langs de weg in de bosjes. Ik viel met mijn neus op de vangrail, en liep daarbij een lelijke schaaf en bult op, maar gelukkig had ik niets gebroken. Toen we tenslotte bij het eigenlijke beginpunt van de wandelroute uitkwamen, hadden we er al heel wat kilometers wandelen op zitten. We waren ongeveer vier uur aan het lopen geweest. We besloten dus maar terug te keren naar de auto, wederom voor een groot deel langs de drukke weg.
Na thuiskomst fabriceerde ik een filmpje van onze belevenissen. Ik was er niet bijzonder tevreden over. Toen ik het uiteindelijk af had, met audio en al, bleek dat ik het niet kon opslaan. Het heeft me een flinke tijd gekost om erachter te komen waarom dit was. Wel, heel simpel, omdat de clips veel te groot van formaat waren. Het totale filmpje had een omvang van meer dan 500 mb en dat verwerkt de moviemaker niet!
Ik heb alle clips verwijderd uit pc en camera en begin met frisse moed opnieuw.
Het eerstvolgende uitstapje zal beginnen waar onze wandeling laatst is geëindigd, bij het begin van de wandelroute in de omgeving van Monda. Het is er prachtig mooi. Dat heb ik al gezien.