We besloten nog eens te gaan kijken wat er geworden is van het ooit zo leuke familiestrand in Kijkduin. Misschien was men inmiddels wel wat gevorderd met de bouw van het monsterlijke flatcomplex voor miljardairs dat het gezellige plein met de muziektent en de bankjes waar tevreden mensen zich tegoed deden aan een patatje of een portie kibbeling heeft vervangen. Misschien was er wel weer een kleine boulevard zoals voorheen met daarlangs uitspanningen en ook bankjes met uitzicht op de zee, waar vroeger weleens kunstmarkten waren.

Niks van dat al. Het monstercomplex met uitzicht op de zee was afgebouwd, maar verdwenen waren de winkeltjes met strandkleding, emmertjes en schepjes van voorheen. Er was geen boulevard meer, maar alleen een plein, waar alleen nog de oude draaimolen van voorheen stond. De koepelvormige winkeltjes, waar voorheen vis en frites werd verkocht waren ook verdwenen. Vanuit het op de draaimolen na lege plein liepen direct paden naar het strand. Er stonden twee foodtrucs met vis en patat en een kraampje waar fruitsorbets werden verkocht, waar weinig belangstelling voor was. Geen ijscoman te bekennen. Onder het monstergebouw was een passage met delicatessenzaken en drankwinkels en aan de achterkant van het gebouw was een terras waar weinig zonlicht kwam en een dichte pui, waarop stond dat er een ijssalon zou komen. Maar ja, die was er nog niet. We zagen wat families en stelletjes zitten op het somber ogende terras met uitzicht op het verkeer.

Wat een ellende. We besloten er snel vandoor te gaan, op zoek naar ijs. Want als je dat eenmaal in je hoofd hebt, dan wil je ook ijs.

Op de terugweg zagen we dat de hele rechterkant van de Lozerlaan ook al volgebouwd was met kapitale villa’s. De tuinen daarvan zagen er nog niet mooi uit. Kaal als een neet. Onderweg was er nog een stalletje met vis en patat (altijd populair in ons Haagje). Daar werd softijs verkocht en fabrieksijsjes uit de diepvries. Maar wij wilden Italiaanse bolletjes en niets anders.

Dus fietsten we door naar Wateringen, waar altijd lekker ijs te vinden is bij de Wateringse ijssalon. Al met al hadden we 13 km in totaal gefietst voor ons ijsje en dus vond ik dat ik niet meer op de hometrainer hoefde thuis.