Ik ging weer naar de kapper, maar nu in mijn droom.
Ik loop langs een kapperszaak en voor de deur staat een blonde vrouw, die me heel vriendelijk begroet met ‘wa aleikum salam’. Dat is eigenlijk het antwoord op de islamitische vredesgroet. Het is niet gebruikelijk om met deze groet te beginnen. Ten antwoord geef ik haar het normale ‘begin’ van deze groet: ‘asalamu aleikum’.
Ze doet of we oude vrienden zijn en wenkt me naar binnen voor een knipbeurt en ik volg haar. ‘Hoe wil je het geknipt hebben?’ vraagt ze en ik antwoord: ‘Niet veel van de lengte af. Alleen de lagen wat op orde brengen.’ Tegelijkertijd bedenk ik me dat ik eigenlijk helemaal geen knipbeurt wil. Ik ben nog pas geknipt en mijn haar zit nu best goed. Het kan alleen maar verpest worden. Ik blijf toch zitten, meer om haar een plezier te doen dan uit overtuiging. Ze begint me te knippen en intussen kijk ik naar een papier met met goudkleurige zegels dat ze in mijn hand heeft gedrukt. ‘Het gaat nog duur zijn ook’, bedenk ik me bezorgd. Ik voel me heel ongerust en opgelaten, maar kan niet meer weg. Ze zegt dat ze eigenlijk mijn haar ook wil blonderen, maar ik leg haar uit dat dit niet gaat, omdat mijn haar bewerkt is met henna.

Als ze klaar is laat ze me het resultaat zien. Ik ben lichtblond en mijn haar is van voren en opzij kort geknipt als van een Haagse Harrie met in mijn nek lange haren als een matje. Ik schrik me rot en ik ben woedend. ‘Hoe kan je dat nou doen!’ zeg ik streng tegen haar. ‘Je hebt dit expres gedaan, hè.’ Ze kijkt me schuldbewust aan en haar gezicht heeft ineens iets duivels. ‘Je begrijpt wel dat ik hiervoor niet ga betalen’, zeg ik boos en ik loop de winkel uit. Ze durft daar niets van te zeggen.
Dan sta ik buiten en besef dat ik mijn tas binnen heb laten liggen. Daarin zit mijn geld en al mijn belangrijke pasjes en rijbewijs. Ik moet weer naar binnen, maar de deur is op slot. Ik ben al bang dat ik op de deur moet gaan kloppen om binnengelaten te worden, maar dan zie ik dat de deurknop een draaiknop is met een drukknop er bovenop. Ik druk op de knop en tegelijk draai ik de knop en de deur gaat open. Dan loop ik snel naar binnen en gris mijn tas weg, die gelukkig nog op dezelfde plaatst ligt onder de stoel, waarop ik geknipt ben. Zonder iets te zeggen of iemand verder aan te kijken been ik naar buiten met mijn krankzinnige kapsel.
Ik word wakker met een rotgevoel. Het is tijd om op te staan en te douchen. Ik ben blij dat ik mijn eigen haren nog heb, als ik in de spiegel kijk.