Volgens mij hebben ze ergens in een krant een rubriek (gehad) waarin ze gehaktballen keuren door op allerlei locaties een broodje bal te verorberen. Zo een rubriek kan ik ook beginnen, maar dan met kappers. Wat heb ik bij veel verschillende kappers in de spiegel gekeken! Zelden met plezier. Ik voel me onzeker bij kappers, durf niet te eisen en en te keuren. Onderga gelaten wat men met mijn haar belieft te doen.
Nu ‘loop ik’ bij een kapper die me is geadviseerd door mijn oudste dochter. De kapster zou daar heel goed zijn. De eerste keer ging ik met m’n dochter samen en toen werd ik geknipt door een blonde kapster met schouderlang haar. Ze deed het niet slecht, maar dat was vooral zo volgens mijn dochter. Zelf was ik niet zo tevreden. Ze had de lagen van achteren te lang gelaten naar mijn smaak. Maar ok. Omdat ik ook niet zo gauw een alternatief had en wel veel ervaring met nog erger verknipte haren, ging ik nog eens naar dezelfde kapsalon. De tweede keer ging ik alleen en wilde ik natuurlijk weer dezelfde kapster die volgens mijn dochter zo goed zou zijn. Maar ik kreeg een andere, die een lok opzij volledig verknipte. Maar ja, ik liet het maar zo en liep twee maanden met de verknipte lok die ik toch in het gareel kreeg met een hoop haarlak.
Maar nu werd mijn haar wat te lang en ik wilde dus vernieuwde lagen, omdat ik weet dat ik dan mijn haar in golven kan kneden. Gewoon met mijn blote handen en wat mousse.
Ik ben op tijd bij de kapper, zit te wachten op hete kolen, omdat ik aansluitend op tijd bij Jules wil zijn. A. is bezig met een andere dame. Ze is al aan het föhnen en dat geeft me hoop. Maar dat is niet het einde! Geanimeerd keuvelend kamt ze het haar van de andere dame tegen de draad in, waardoor het haar op een bos stro gaat lijken en vervolgens doet ze het in een knotje bovenop het hoofd van de vrouw. Ik blader ongeduldig in een leesmap die voor me ligt. Hij bevat quest, margriet en vriendin. Wat een geneuzel.
Dan staat ineens ‘A.’ voor me. Het is niet de A. die ik bedoelde. Ze heeft bruin haar tot op haar schouders, maar ze lijkt vriendelijker en hipper. Haar eigen haar zit goed in lagen. ‘Moet het haar nog gewassen worden?’ ‘Doe maar even met de plantenspuit’, zeg ik onverschillig. Haast is geboden. Maar wel rustig knippen graag. Ze begint wild in mijn haar te knippen, telkens plukken oplichtend. Als dat maar goed is! Ik praat luchtig mijn angst weg. Voel me, zoals gewoonlijk bij kappers, onzeker en niet de moeite waard. Dat gevoel krijg ik nu ook sterk, terwijl zij mijn haren knipt, even snel en routineus. Een knipbeurtje tussendoor bij een onmondige klant. ‘Nog meer van de lok af?’ vraagt ze. ‘Ik denk het niet’, antwoord ik besluiteloos. ‘Ik zal het even droogföhnen zodat u beter het resultaat kan zien’, biedt ze aan. Ze föhnt mijn haar en rukt er daarbij flink aan. ‘Auw’, breng ik zachtjes uit. Ze trekt zich er niks van aan. Ze ‘modelleert’ mijn haar in een sluik, elektrisch kapsel. Ik wil er bijna niet naar kijken en sta snel op uit mijn stoel. Opgelucht dat het voorbij is, reken ik af.
Na mijn bezoek aan Julian fiets ik snel naar huis. De plantenspuit er weer op en even mijn haar in model kneden. De schade valt mee. Het lijkt of er niets gebeurd is. Maar de lagen zijn wel beter aangebracht dan de vorige keer. Een wonder is helaas niet verricht.
De vraag blijft nu voor mij: ‘Hoe heet die andere kapster, die ik kennelijk niet zo goed beschreven heb?’ Wil ik het nog weten of ga ik de volgende keer weer eens verder kijken. Er zijn zoveel kappers……