Ik moet weer eens naar de kapper. Dit besef komt bij mij altijd op als poepen en ik pak dan ook onmiddellijk de telefoon. Voor de verandering zit ik niet binnen vandaag maar buiten in mijn tuin in het zonnetje. ‘Met Beauty Brown Totaal’, klinkt het door mijn apple. Maar ik hoor het niet goed, zoals ik de laatste tijd wel vaker de persoon aan de andere kant van de lijn niet goed versta, sinds ik koffie over mijn mooie (maar naar ik nu gehoord heb) omstreden yuppending heb laten vallen. ‘U spreekt met…..’. Ik noem mijn meest recente naam, me erbij bedenkend dat deze er eigenlijk niet toe doet. Het meisje verstaat me niet, omdat ik mijn telefoon op ‘luidspreker’ heb gezet. ‘Ik bel nog wel een keer’, bied ik aan. ‘Dan hoor je me hopelijk beter.’ Bij een tweede keer bellen, met dit keer de telefoon niet op ‘luidspreker’, verstaat ze me inderdaad wel. ‘Ik dacht net dat u een man was’, ginnegapt het meisje, maar u bent een dame.’Ja, inderdaad’, bevestig ik. ‘Of nou ja, dame….’
Ik zeg dat ik graag een afspraak wil maken om geknipt te worden door een vrouw met blond, schouderlang haar, die mij eerder ook geknipt heeft. Daar zijn er twee van, vertelt het meisje me. ‘Het is een dame die een kind had en die niet meer zo heel jong was’, omschrijf ik haar. ‘Ik hoop dat dit geen belediging voor haar is’, voeg ik er haastig aan toe, wetend dat een mensenziel snel gekwetst is. ‘Ik ben zelf veel ouder, hoor’, zwak ik mijn omschrijving nog verder af. ‘Nee, dan weet ik wie u bedoelt’, juicht het meisje aan de andere kant van de lijn. ‘Dat is A. Maar ik kan nu niet in het systeem. Ik bel u terug. Over een uurtje ofzo.’
Dat is goed. We zijn nu een uurtje verder en ze heeft nog niet gebeld. Of mijn haar goed zal zitten hangt nu af van een telefoontje dat al of niet gaat komen. ik geef me eraan over. Haar dat goed of slecht zit is ook maar betrekkelijk en hangt bij mij sterk af van weersomstandigheden.