Van een vrij kil vliegtuig (airco) kwamen we ineens in de vochtige hete lucht terecht van vliegveld Malaga. Onze favoriete taxichauffeur (V) stond ons al op te wachten. Een stoer wijf, met wie wij het goed kunnen vinden.
Nogal uitgeput kwamen we vervolgens aan in onze atico (terraswoning op bovenste verdieping). Doordat de zon maandenlang uitbundig had geschenen op het huis met dichte luiken, was het behoorlijk benauwd binnen.
We moesten er direct op uit voor boodschappen met onze tas op wielen.
Daarna aten we een pizza uit de oven en schapenkaas met membrillo als toetje op ons terras dat Ahmad had afgekoeld door er water op te spuiten. We waren allebei doodmoe en wat sikkeneurig van de hitte die ons lam legde.
Toch daarna de koffers uitgepakt en vroeg naar bed, waar we ondanks onze uitputting niet direct in slaap vielen. Het was weer wennen. De hitte viel nu mee door een frisse bries die het huis afkoelde. Het voordeel van een beetje hoog wonen…..
Vanmorgen lekker ontbeten op het terras en daarna de hometrainer op het terras gezet, waar ik lekker kon trainen in de ochtendschaduw met een mooi uitzicht.
Vervolgens gingen we weer boodschappen halen, maar nu met de auto en daarna lekker eten.
Daarna hadden we allebei de neiging om op bed te willen blijven liggen, terwijl er een lekker windje door het raam waaide. Maar……..dat deden we niet! We vermanden ons en gingen met onze vermoeide lichamen nog even naar het ‘stille strand’ van Torremolinos. We sjouwden met onze stoeltjes en parasol over het hete zand en constateerden dat het nog druk is op alle stranden hier. De kinderen hebben nog vakantie. De zomervakanties van de scholen duren hier twee en een halve maand.
We bleven even zitten en vingen zo wat verkoelende wind in de schaduw van onze parasol. Ik durfde niet in zee, omdat de golven zeer hoog waren. Vroeger zou ik dat heerlijk hebben gevonden, maar nu ben ik te bang om te vallen, ook al zou dat in het water zijn. Dit weekend zullen we verder het strand mijden, omdat het dan nog drukker zal zijn. Voor de derde keer deden we daarna wat boodschappen, dit keer bij Carrefour, die net iets meer producten heeft dan de Mercadona.
Langzaamaan zakt de hoofdpijn waar ik vaker last van heb als ik hier net ben aangekomen. We gaan het hier samen gezellig maken.
Klinkt erg aanlokkelijk?
Is het ook, Annie. Alleen de vermoeidheid in onze al wat oudere lichamen werkte niet mee 😉 Vandaag gaat dat al een stuk beter.
Ik dacht: het is jullie eerste dag na het vliegen, waarom niet gewoon toegeven aan lui/moe zijn en genieten van het uitzicht vanaf jullie balkon?
Dit: “We vermanden ons en gingen met onze vermoeide lichamen nog even naar het ‘stille strand’ van Torremolinos. We sjouwden met onze stoeltjes en parasol over het hete zand” klinkt alsof jullie een taak uitvoeren.
Klopt, Jeanne Maar we wisten dat blijven hangen op het bed ons geen goed zou doen. Combineerden het met boodschappen, waar we vandaag weer profijt van hadden. Waren ook een beetje nieuwsgierig naar de ‘stand van zaken’ op het strand ? .Vandaag voelen we ons al sterker, maar de hitte blijft zwaar. Maakt lui.