Wat mij opvalt is dat mensen vaak wat betreft het onderwerp ‘gezondheid van hun eigen lichaam’ de verantwoordelijkheid bij anderen leggen.
Bijvoorbeeld als iemand zichzelf te dik vindt, dan zoeken veel mensen hun toevlucht tot allerlei dieetgoeroe’s, die in hun ogen meer verstand hebben van hun lichaam dan zijzelf. Als ik naar gesprekken van mensen luister komen er allerlei diëten voorbij, van ‘killerbody-diëten’ tot ‘alleen maar smoothies-diëten’. Laatst hoorde ik iemand het hebben over ‘intermittent fasting’. Ik dacht daarbij direct aan een ‘jojo-diëet’. Dat wil zeggen: eerst jezelf bijna uithongeren gedurende enige tijd en het er daarna weer allemaal aan eten. Maar er werd iets anders mee bedoeld. Namelijk eten gedurende slechts een aantal uren per dag, bijvoorbeeld acht uur per 24 uur. In de tijd dat je niet eet zou je wel mogen drinken. Je zou daar enorm van afvallen. Ik moest direct aan de  ramadan denken, een maand waarin mensen in de regel niet echt afvallen….
Maar goed, wat ik zeggen wil is dat ik al die fuzz aangaande gewichtsverlies op zo een geforceerde manier niet begrijp. Je kan toch ook je gezonde verstand gebruiken. Eet en drink gewoon gezond en met mate. Dus niet tot je tot de nok toe vol zit. En eet alleen als je echt trek hebt en niet ‘voor de gezelligheid’. Dat scheelt al een stuk. Wees ook matig met alcohol. Veel mensen zullen me vanwege de laatste opmerking waarschijnlijk een zeikerd vinden.
En dan het sporten/ bewegen. Iedereen weet dat het goed is te bewegen, maar hoeveel mensen doen dit ook uit zichzelf? Ook wat dat betreft zijn mensen geneigd de verantwoordelijkheid te leggen bij een sportschool of personal trainer. Je kan ervoor kiezen om je door een ander te laten stimuleren/ adviseren, maar het echte werk moet je toch zelf doen.

Het sleutelwoord is discipline. Ik heb daar veel van. Misschien door de spartaanse opvoeding van mijn stiefvader. Ik ben er zelf erg blij mee, dat ik zo gedisciplineerd ben en bij sporten altijd wil gaan tot het uiterste. Dat geeft mij kracht en zelfvertrouwen..
Maar heel bemind maak ik mezelf er niet mee bij ietwat gemakzuchtiger medemensen. Zo ging ik ooit wandelen met een rugzak met nog drie andere meiden. Ik had in die vakantie de neiging om meer van mezelf en daarmee ook van hun te vragen dan hun lief was. Na deze voettocht was de vriendschap met die dames voorbij.
Misschien moet ik het maar voor lief nemen. We zijn allemaal verschillend. Maar het blijft voor mij een lastig onderwerp. Zorgelijk ook. Gelukkig ben ik geen sporttrainer of diëtiste……