Na een valse start, waarin ik al mocht eten terwijl mijn lichaam dat nog niet aankon en ik na een helse nacht van overgeven terugviel in opnieuw ‘alleen glucosewater’ gedurende twee dagen, ging ik gisteren opnieuw het avontuur aan.
Dit keer had ik echt al een beetje trek.
Hier kan je dus niet kiezen uit diverse dagschotels. Wel kan je aangeven of je geen varkensvlees wil (muselman) of vegetarisch. Ik heb gekozen voor vegetarisch.
Ik kreeg om te beginnen warme melk. Als lunch een soepje, door onszelf op smaak gebracht mer citroen en zout. Het eten is doorgaans zoutloos (waarschijnlijk uit voorzorg, want hie kan dat anders als je soep moet bereiden voor een heel ziekenhuis waar ook mensen zijn met diabetis en hoge bloeddruk), maar je kunt wel zakjes zout en citroen krijgen.
Ik genoot van mijn soepje als een Robinson op het samensmeltingsdiner.
In de middag weer warme melk en als avondeten weer een soepje en een groentemoes. Heerlijk als je deze op smaak brengt met dat zout en die citroen.
Kreeg ook een jughurtje. En voor het slapen opnieuw wat warme melk.
Jongens! Ik heb zelden met zoveel respect en zoveel smaakgevoel zitten smikkelen van een maaltijd.
Dat is voelen wat eten is na 13 dagen vasten.
Natuurlijk had ik in de nacht al snel weer honger. Mijn uitgemergelde lichaampje snakt naar voer en gekke gedachten aan bijvoorbeeld bananenchips komen dan voorbij. Die laat ik gaan…
Ik heb nu twee nachten een paar uur kunnen slapen. Alhamdulillah.