Gisteren was het wat beter weer dan in het weekend en inmiddels is Ahmad voor een groot deel hersteld van zijn verkoudheid. Dus hij maakte het vogelhuisje af, waaraan hij een paar dagen eerder begonnen was.
‘Hoe vind je het?’ vraagt hij. Mooi, met dat rustieke dakje, maar ik zie naast het gebeitste hout ook wat ongeverfd hout. ‘Dat kon niet anders, want ik moest sommige plankjes en balkjes wel doorzagen.’ Dat begrijp ik. De beits is helaas op. ‘Ik ga het huisje wat oppimpen,’ kondig ik aan en dan ga ik op zoek naar olieverf, die ik nog ergens moet hebben liggen. De tubes zijn zo lang niet gebruikt, dat ik ze niet kan openen. Ik leg ze op goed geluk in heet water en dat helpt. Ik krijg ze open en ik doe een klodder van elke kleur op een bordje. Nu nog op zoek naar penselen. Heb ik die nog wel? Ik kan me herinneren dat ik ze ergens moet hebben staan in één van mijn bakjes met potloden en pennen, maar waar? ‘Hebben we nog ergens penselen?’ vraag ik aan Ahmad. Jawel. in onze ‘moskee (kamer die we hebben ingericht als bidruimte’). Ja hoor, achter een kinderfoto van Ahmad is een mandje verstopt met pennen en daarin zitten drie penselen in verschillende diktes. Ik gris ze er blij uit en begin snel aan het schilderen van het ongeverfde hout. Ik heb weinig tijd, want ik moet zo gaan koken. De man heeft zijn eten graag op tijd en dat is in Spanje helaas midden op de dag (tussen 15 en 16 uur), als de Hollander volop bezig is met zijn ding te doen.
Dus ik klodder snel en nogal ongericht. Zeggen sommige schilders niet dat je nooit moet nadenken als je de verf op het doek gooit? Nou, dat doe ik inderdaad niet. Ik smeer maar wat. Als ik een spijkertje aanzie voor een oogje, maak ik daar maar een vogelkopje van. Het wordt een raar allegaartje van kleuren, waar ik niet trots op ben. ‘Vergeet je het eten niet/’ herinnert Ahmad mij. Nee, dat vergeet ik niet. Nog even, dan heb ik al het ongeverfde hout bedekt met een laagje.
Dan ren ik naar de keuken. ‘Een hippiehuisje,’ grijnst Ahmad. maar de ‘classic man’ is er toch wel blij mee. ‘Wat een mooi huisje is het geworden.’ Hij stuurt een foto naar al zijn kinderen.