En wel gisteren om 14.42 uur. En dat was toch een dikke 10 dagen voor de uitgerekende datum. Deze baby wilde snel geboren worden. Wilde al vroeg de wijde wereld in.

En het is nog een stevig kindje ook. Een meisje met heel dikke wangen, dat gulzig drinkt bij haar mamma.

Hun andere dochtertje had ik gisteren opgehaald bij een familielid. Ze kon vanmorgen niet wachten om naar huis te gaan en haar vader, moeder en nieuwe zusje te zien. We brachten haar thuis rond 13 uur. We troffen daar twee heel vermoeide maar gelukkig ouders. We bleven niet lang, want het was druk voor hun met ons erbij en de kraamhulp.

‘Als ik nog wat kan doen voor jullie, zeg je het maar,’ zei ik bij het afscheid tegen mijn zoon. Dat zal hij doen. Waarschijnlijk zal om te beginnen één dezer dagen een pan met eten welkom zijn.

Een foto van de pasgeborene ga ik hier niet plaatsen. Ik ben niet zo een oma, die overal foto’s van haar kleinkinderen laat zien. De geboorte van een kind, zo normaal en vanzelfsprekend en toch steeds opnieuw een wonder…..