Mijn jongste zoon en zijn liefste verwachten een tweede kindje, een meisje. Tegenwoordig weten mensen dat meestal al voor de geboorte. Het maken van echo’s is heel gewoon, soms uit medische noodzaak, maar daarnaast kan je ook pretecho’s laten maken van je ongeboren kindje. Het groeiende wezentje is dan te zien op een groot scherm.
Dat was nog niet zo, toen ik moeder werd. De vroedvrouw beluisterde het hartje van de baby bij controles, nam de bloedruk op van de moeder en mat haar insulinegehalte en haar gewicht. Er werd wat aan de buik gevoeld om te bepalen of het kindje goed groeide en wanneer het eventueel was ingedaald. Ik baarde in totaal 5 kindjes. Tijdens de derde zwangerschap had ik een kolossale buik. Ik kwam ook meer kilo’s aan dan bij de eerdere zwangerschappen. In de laatste maand van de zwangerschap voelde ik me abnormaal vol, ‘overvol met baby’ zou je kunnen zeggen. ‘Is het echt geen tweeling?’ vroeg ik de vroedvrouw. Nee hoor, was het antwoord. Het zou dit keer een grote baby zijn, want zij hoorde maar één hartslag. Twee weken voor ik uitgerekend was om te bevallen, besloot men toch een echo te maken. En ja hoor. Er zaten twee kindjes in mijn buik. De ene had zich wat verscholen achter de andere.
Meestal worden tweelingen vroeger geboren dan de uitgerekende datum. Zo niet mijn kindjes. Ze bleven zitten tot 10 dagen na de uitgerekende datum. Toen wilden ze er pas uit. Eerst het meisje, dat onderop had gezeten met opgetrokken beentjes en daarna de jongen, die wat afgeplat opzij had gezeten. Het verschil in houding was nog een tijd te zien in hun slaaphouding. Het meisje sliep altijd als een kikkertje met opgetrokken stevige beentjes en de jongen vaak languit gestrekt met rechte beentjes. Wat was ik blij met die twee koters, vooral omdat mijn tweede kindje na 5 dagen overleden was in zijn slaap. Ik voelde me zeer gezegend.
Aanvankelijk sliepen ze in één ledikantje, maar al snel had ik de benodigde spullen voor twee aangeschaft. Dat was een voorwaarde, die de kraamzorg mij stelde. Als ik de spullen niet in orde had zouden ze niet komen helpen.
Maar nu is mijn schoondochter dus zwanger van haar tweede kindje. Ze is uitgerekend op 9 december. Maar nu al rommelt het in haar buik en het lijkt net of het kindje er wat vroeger uit wil dan gepland.
Vorig weekend leek het te gaan gebeuren en haar zusje werd bij mij gebracht, zodat vader en moeder zich samen konden concentreren op de bevalling. Het baby’tje kwam niet.
Vandaag is er weer activiteit in de moederbuik. Zou ze vandaag of morgen geboren worden? Ik zit klaar met mijn telefoon bij de hand. Als het zover is, rijd ik snel naar Pijnacker om het oudere zusje op te halen. Die zit alweer te popelen om uit logeren te gaan. Gaat het nu echt gebeuren?
Ik speelde een spelletje rummikub met mijn liefste. ‘De baby wil er nog niet uit,’ lach ik. Ze zit daar lekker warm in de moederbuik. Ze zegt: ‘Ik heb het recht om te blijven zitten tot minstens 9 december. Ik zit hier goed. Straks moet ik de kou in en huilen om melk en dan moet ik poepen en plassen. Hier is het fijn, zo dicht bij mamma. Ik hoef hier niets anders te doen dan lekker warm te blijven zitten. Eten komt vanzelf en ik hoef nog niet eens te ademen’. Baby’s worden geboren wanneer het hun tijd is ?