Vanmorgen mocht ik het beleven. Het was 5.30 uur, drie uur voor zonsopgang. Ik zou iemand naar het vliegveld wegbrengen, deed de voordeur open en stapte naar buiten. En voor het eerst na lange tijd hoorde ik het weer: gefluit van vroege vogels in de stilte van de nacht.
Het riep direct herinneringen bij me op aan tijden van weleer. De tijd dat ik mijn wekker zette op drie uur voor zonsopgang en dan ging mediteren. Het mooiste moment van de dag. Het is nog donker en het is stil op een enkel vogelgefluit na. Een moment voor mij alleen, door niemand gestoord. Moment van inspiratie. Tijdstip van bezinning. Energie die in mij stroomt. Heilig moment. Soms nieuwe inzichten, zomaar gekregen.
Niet alleen in de islam wordt het laatste derde deel van de nacht geprezen als meest geschikte tijdstip voor aanbidding en alleen zijn met Allah: de tijd van het tahajjud gebed, een extra gebed dat de moslim niet hóeft te doen, maar mág doen, naast de 5 verplichte gebeden. Het geeft zo ongelooflijk veel energie en rust gedurende de hele rest van de dag, dat de waarde onschatbaar is en niet te verruilen voor de waarde van slaap op datzelfde moment. Het is een moment dat de hele natuur zich lijkt te openen.
Ook in andere godsdiensten en culturen wordt het laatste deel van de nacht geprezen en gebruikt voor meditatie. In kloosters pleegt men vroeg op te staan om te bidden en te zingen. In het hindoeisme is het gebruikelijk vroeg op te staan en te bidden voor een altaar. En ook boedhisten staan vroeg op voor meditatie. Ook iemand die meent nergens in te geloven kan inspiratie opdoen op dit speciale uur. Inspiratie…..letterlijk inademing. Dat doe je het beste op dit uur. Energie laten binnenstromen.
Het is een multicultureel verschijnsel dat het laatste deel van de nacht van oudsher wordt gebruikt als meest geschikt moment voor opperste concentratie en meditatie.
Juist op dit tijdstip bevindt het grootste deel van de mensheid zich in het diepst van zijn slaap, op een enkele geluksvogel na, die toevallig zo vroeg op moet voor zijn werk. Of een geluksvogel als ik die iemand moet wegbrengen.
Zou ik het weer kunnen opbrengen om terug te keren naar mijn gewoonte van weleer? En dat mooie moment gewoon weer pakken…..elke dag weer?
1 Abu Hurairah reported, The Messenger of Allah, peace and blessings of Allah be on him, said,
“Our Lord, blessed and exalted is He, descends every night to the nearest heaven when the latter one-third of the night remains, (and) says, Is there any one who calls upon Me so that I may accept of him, who asks of Me so that I may grant him, who seeks forgiveness of Me so that I may forgive him?1 (B. 19 : 14.)
Mij schiet iets anders te binnen: the darkest hour is just before dawn.
Ik interpreteerde dat altijd als: je moet eerst door de diepste donkerte voor er weer licht gaat gloren.
Maar ik vrees dat dit niets te maken heeft met wat jij beschrijft.
Ook bij wat jij beschrijft kan ik me iets voorstellen. Dan stel ik voor hoe dat laatste uurtje kan zijn na bijvoorbeeld een nacht piekeren en wakkerliggen als men problemen heeft. In de nacht lijken problemen altijd zoveel groter. Maar juist dan kan je dus ook veel “verlichting” vinden op dat heilige tijdstip door even rustig te gaan zitten en alles even op je af te laten komen. Althans zo ervaar ik dat ;-).