Min hele leven wilde ik graag rood haar hebben, maar ik was een blondje, en dat als enige in het gezin ook nog.
Toen ik grijze haren kreeg begon ik mijn haar te behandelen met henna. Dat kon ik zelf doen en het was goedkoper dan verven bij de kapper, wat ik toen sowieso niet kon betalen. Eenmaal begonnen met de henna bleef ik ermee doorgaan tot de dag van vandaag. Dat is nu meer dan 33 jaar. In het begin moest ik de henna eenmaal in de zes weken in mijn haar smeren, maar dat werd langzaamaan steeds vaker en is inmiddels al jaren om de twee weken. Doe ik het niet, dan zie je mijn spierwitte uitgroei en dan lijkt het alsof ik kaal ben bij de haarwortels en dat is geen gezicht.
Steeds meer begin ik van dit telkens terugkerende werk te balen. Ook al doe ik het sinds kort met de kwast en niet meer met mijn blote handen, het blijft een tijdrovend karwei. Het zorgvuldig insmeren tot op de haarwortels van de henna-pap tot mijn hoofd één grote modderklont is kost tijd en daarna het schoonpoetsen van de wasbak en badkamervloer ook. Vervolgens loop ik uren met een plasticzak op mijn hoofd die op zijn plaats wordt gehouden door één van mijn vele hoofddoeken. Dat betekent niet naar buiten gaan. Daarna is het uitspoelen geblazen en dat kost ook veel tijd en water onder de douche. Vervolgens dient ook de douche schoongemaakt te worden.
Ik doe het nog steeds braaf zoals ook vandaag weer, maar telkens groter wordt het verlangen daarmee voor eens en altijd te kappen. Het lijkt me heerlijk om van deze steeds terugkerende klus af te zijn. Ik wil ook niet meer zo graag rood haar, omdat ik dat niet vind passen bij mijn ouder wordende kop.
Probleem is dat je de henna er niet uit kan krijgen en dat je er ook niet overheen kan verven. Je moet het laten uitgroeien. En dan zie ik altijd het beeld voor me van wijlen de protestzanger Armand. Die had ook henna in zijn lange haar en toen hij dat liet uitgroeien op latere leeftijd had hij haar dat een dikke decimeter wit was en daaronder nog rood. Geen gezicht. Zo wil ik er niet bijlopen.
Als ik wil stoppen met de henna en de ware Shabnam/Monique of wie dan ook tevoorschijn wil laten komen, dan zal ik mijn haar kort moeten knippen tot een centimeter. En dan opnieuw laten groeien in de oorspronkelijke kleur, die grotendeels spierwit zal zijn.
Wat vindt Ahmad daarvan? Hij vindt het best en vindt dat ik moet doen wat ik wil. Ik ben er nog niet over uit, maar het moment van afscheid nemen van de henna komt wel steeds dichterbij.
Als ik weer in Nederland ben, zal ik het er eens over hebben met mijn kapper Petra. Misschien heeft zij een goed idee hoe ik de overgang van rood naar wit kan maken.