Veel heb ik er niet mee te maken, maar ik lees en hoor wel eens wat over de zogenaamde zeven groene vinkjes. Die zouden uitmaken of je al dan niet succesvol bent in de maatschappij. Op twitter, waar heel veel mensen ‘ergens iets van vinden’, las ik dat iemand vond dat er eigenlijk een achtste vinkje aan toegevoegd moest worden. Je moet ook atheïst zijn. Iemand die gelovig is, of het nu een christen is of een moslim of anders gelovige, wordt niet meer serieus genomen in een maatschappij die op dit moment in meerderheid ongelovig is. En de moslim scoort daarbij wel het grootste minpunt.

Ik loop eigenlijk al mijn hele leven met een rood vinkje rond. Gelovig tot in mijn tenen vanaf mijn geboorte (opgroeiend in een atheïstisch gezin) en dan ook nog het merendeel van mijn leven moslim uit eigen keuze.

In de ramadan ben ik de Koran weer aan het herlezen en soms heb ik dan het verlangen om passages die ik heel mooi vind in mijn weblog te zetten. Maar dan denk ik direct ‘niet doen’. Het is een vergeefse moeite om mensen te laten proeven van de schoonheid die ik ervaar bij het lezen van de woorden. Men zal het waarschijnlijk anders ervaren dan ik en dus kan ik het beter laten. Wie de Koran wil lezen zal dit zelf wel doen en het is niet aan mij om mensen daarin te stimuleren.

Ik put steun en kracht uit mijn geloof en zou dat heel graag delen met anderen, maar ik weet dat dit niet kan. Ieder kijkt naar het leven door zijn eigen bril.