Terwijl Ahmad zijn kinderen de afgelopen dagen genoten van een samenzijn in Boedapest (Isma had voor hen wel VIP-kaarten weten te regelen voor de formule 1 races!), waren een paar van mijn kinderen aan het varen in een boot van een vriend.
Ahmad en ik hadden na een paar dagen binnenblijven vanwege de hitte ook wel zin in een uitje. We besloten ons nuttig te maken en de graven weer te gaan bezoeken van mijn overleden zoontje en van mijn broer en moeder.

Het grafje van Imran was zoals we al hadden verwacht kurkdroog. Het islamitsch gedeelte van het Kovelaar kerkhof te Utrecht ligt op een vlakte zonder bomen en dus zonder schaduw. We verwachtten al dat de plantjes die we hadden geplaatst het niet overleefd hadden. Maar dat er één plant verdwenen was vonden we vreemd. Ik neem me voor de volgende keer grote kiezels te brengen en daarmee het grafje te markeren. Dat heb ik al eens eerder gedaan, maar die kiezels waren na een tijd verdwenen. Gewoon van het graf weggehaald. Ik dacht toen dat de plantsoenendienst van het kerkhof het misschien had gedaan. Misschien waren de kiezels om een of andere reden verboden, dacht ik toen. Maar nu zie ik veel kiezels op andere graven. Ik vind dat een heel mooi en fris gezicht. Vooral als de kiezels groot en wit zijn. Dus de volgende keer gaan we met een grote bak kiezelstenen naar dat grafje.
Vervolgens gingen we naar het graf van mijn moeder en broer, dat we de vorige keer in zo een erbarmelijke toestand moesten achterlaten bij gebrek aan tuingereedschap. Nu waren we goed voorbereid.

Na hard werken door ons beiden, waarbij ik de beslissing nam echt alle struiken te verwijderen en de buxus enorm in te korten zagen de graven er veel beter uit. De plantjes die we vervolgens plantten waren tenminste nu ook te zien..

Hierna wilde ik Ahmad een stukje van mijn verleden laten zien. De tijd dat ik op de vliegbasis Deelen woonde in een een verbouwde soldatenbarak was een heel gelukkige tijd. Helaas bracht de navigator mij niet op Klein Heidekamp 10 op de vliegbasis Deelen. We kwamen terecht bij het museum van de vliegbasis Deelen, volgens mij ergens in de buurt van Hoenderloo. Dat was niet de bedoeling! De vliegbasis Deelen bestaat niet meer…Eenmaal thuis zag ik dat het Klein Heidekamp zoals ik dat als kind gekend heb nu bij Arnhem hoort. In Google Maps zag ik dat het inderdaad de verspreide huizen zijn in de bosrijke omgeving, zoals ik die ken. Misschien bestaat de barak toch nog en is het geen verlaten spookbuurt geworden, zoals ons huis op de vliegbasis Rheindahlen. Ik wil er de volgende keer opnieuw naartoe rijden….