Ik schreef op 25 december 2023 het vogende:

Vandaag kwam het volgende in me op:

We zijn inmiddels gewend om digitaal te kunnen communiceren met mensen aan de andere kant van de aardbol, eventueel zelfs live en met beeld van elkaars gezicht. Al doen we dat niet vaak, omdat het vaak veiliger is om alleen in geschrift en eventueel met een fotootje te communiceren via allerlei apps. Ook hebben we nu toegang tot veel nieuwsbronnen. Met de vertaalmachine kunnen we kranten van over de hele wereld lezen, als we dat zouden willen.

We zijn dus veel meer dan in het verleden op de hoogte van wat er op elk moment in de wereld plaatsvindt. En ook hebben we meer contact met mensen uit andere delen van de wereld via bovengenoemde media. Daarnaast vindt er nu overal ter wereld migratie en immigratie plaats. Hierdoor kunnen komen mensen ook in eigen land dagelijks mensen tegen met een andere kleur en cultuur. Het is volstrekt normaal geworden dat in elk willekeurig land mensen met voorouders van diverse nationaliteiten bij elkaar wonen in buurten.

Maar wat niet gelijke tred heeft gehouden met deze ontwikkelingen is onze mentaliteit. We denken nog steeds in grenzen en voelen ons lid van een bepaalde groep of cultuur.We zijn nog niet zover dat we elkaar kunnen zien als allemaal in oorsprong van dezelfde familie, de ´familie mens´. We blijven denken in termen van wij en daartegenover de anderen (van een ander land, met een ander geloof of politieke overtuiging, een andere kleur, cultuur en andere gewoontes). We willen maar niet inzien dat we behoren tot een grote familie, die in plaats van elkaar te wantrouwen en te bestrijden ook kan samenwerken en van elkaar kan leren.

De enorme volksverhuizing die al decennia plaatsvindt (vanwege oorlog, economische omstandigheden en in de toekomst waarschijnlijk ook vanwege het klimaat) kunnen we niet tegenhouden en moeten we ook niet willen tegenhouden. We zijn allemaal mensen en hebben elkaar nodig.

Mijn ideale wereld is een wereld zonder grenzen waar een ieder kan gaan waar men wil en zich kan vestigen en een leven leiden waar men wil. Mijn lief zegt dat dit een utopie is en onmogelijk. Een ideale staat bestaat niet.

Zeker is voor mij dat we komen uit het zielenrijk en daar ook terugkeren. In het zielenrijk zijn geen grenzen. We komen alleen ter wereld en zijn alleen verantwoordelijk voor onze daden in het korte leven hier. Ik wil leven volgens mijn ideaal en dat is een leven met elkaar als mensen die een familie vormen. Zonen en dochters van Adam.