Het is grappig hoe karaktertrekken en uiterlijke kenmerken binnen families worden doorgegeven en geërfd. Soms zie je direct het gezicht van een ouder in een kind of zie je duidelijk dat mensen broers of zussen van elkaar zijn. Maar ook komt het voor dat een bepaalde karaktertrek of een uiterlijk kenmerk een generatie overslaat om daarna terug te keren in een kleinkind of soms zie je een kind dat heel veel lijkt op een oom.
Bij mijn kinderen is dat het geval met mijn jongste zoon. Hij lijkt in zijn uiterlijk, maar ook in bepaalde karaktertrekken heel erg op mijn overleden broer Hans. Het is voor mij heerlijk stukjes van mijn broer terug te zien in mijn zoon. Op sommige momenten is dat zo sterk aanwezig dat ik even letterlijk mijn broer zie in de gezichtsuitdrukking van mijn zoon. Dat was een keer toen hij in mijn kamer aan mijn bureau geconcentreerd bezig was met een opdracht voor school (de enige keer in zijn schoolcarrière dat ik hem huiswerk zag doen!). Toen hij gebogen zat over een economie-berekening was zijn profiel even helemaal dat van mijn broer. Het was een schok van herkenning voor mij, een soort ‘deja vu’. Kort geleden zag ik het weer, toen mijn zoon de witte rand van zijn dure schoenen aan het schoonpoetsen was met een doekje met ‘vanish’ opgelost in water. Hij was heel hard aan het poetsen en zijn hele gezicht nam de uitdrukking aan van Hans, wanneer deze bezig was met een karwei. Beiden hebben hetzelfde doorzettingsvermogen als ze eenmaal aan een werk beginnen en zijn efficiënt in hun bewegingen en precies in de uitvoering. Ze hebben dezelfde gestalte en dezelfde manier van lopen. En……heel veel overeenkomstige karaktertrekken, zoals niet luisteren naar wat je niet horen wil en dan ook geen antwoord geven. Ze trekken hun eigen plan en kunnen daarin heel vastberaden en koppig zijn en ze kunnen op zijn tijd bazig zijn en de leiding nemen. Maar ze zijn ook heel innemend en doen het goed bij meisjes en vrouwen door hun lieve oogopslag. Ze zijn allebei grappig en kunnen heel goed stemmen imiteren. Ik ben gek op hen allebei!
In mijn oudste dochter zie ik wijlen mijn moeder terug. Beiden zijn dol op kinderen, maar…..pas echt vanaf het moment dat kinderen beginnen te praten en zich als kleine mensjes gedragen. Beiden zijn uitgesproken organisatoren en regelaars. Ze brengen mensen bij elkaar en organiseren feestjes. Ze zijn ook bazig en alles moet op hun manier. Als dat niet het geval is, kunnen ze allebei op dezelfde manier te keer gaan. Beiden zeggen wat hun voor de mond komt, heel eerlijk, maar niet altijd even tactvol. Beiden zijn heel attent en vergeten nooit een verjaardag of een cadeautje en doen veel extra voor mensen die dat nodig hebben.
En in mijn jongste dochter zie ik mezelf. Altijd en soms teveel rekening houdend met de mensen om ons heen, maar in benarde situaties enorme ‘diehards’. Af en toe last van een gebrek aan zelfvertrouwen dat steeds zijn kopje weer opsteekt……
En mijn oudste zoon……die is moeilijk te plaatsen. Hij was altijd het vreemde eendje in de bijt, hoewel hij een tweeling vormt met mijn jongste dochter. Hij is zowel gevoelig als onberekenbaar en kan soms ineens driftig worden.
Vier pittige burgers, van wie ik veel houd. Ieder met een heel eigen karakter.
En ikzelf? Ik zie veel van mezelf terug in mijn vader, die ik pas weer ontmoet heb op mijn 43e jaar, nadat ik hem niet meer gezien had sinds mijn derde jaar. En Ahmad lijkt in heel veel op mijn vader, met name wat betreft de trekjes die ik weer níet van mijn vader heb. Het zijn allebei echte ‘gewoontedieren’, die houden van een vast ritme in de dag.
En zo komen ook mensen in het algemeen elkaar tegen en herkennen dingen in elkaar. We zijn gewoon één grote familie ;-).