Vandaag was het zondag en in de ochtend mistig. Daarom besloten we voor de verandering onze wandeling niet buiten en een stukje binnen het dorp te maken, maar helemaal in het dorp.

Zoals te verwachten was het rustig op straat. Maar alsnog waren er wel al mensen op de been, zoals kerkgangers die net een kerkdienst verlieten en ook hier en daar zagen we wat reizigers en zwervers zitten. Op de stoeptreden van de kerk zat de man met zijn hond, die ik eerder daar ook weleens heb zien zitten. Hij had nu een lange baard. Een stuk verder, in de pittoreske oude buurt met aan weerszijden bloempotjes aan de muren, zag ik in een hoekje een andere man zitten, ook met een baard. Hij had een laptop op zijn schoot en een fiets voor zijn neus. Hij groette voorbijgangers alsof het oude bekenden waren.

In de Marokkaanse winkel, die altijd open is, kochten we een garde en scheerzeep en even verderop zagen we een lange rij mensen staan, uitgedost in feestelijke en formele kleding. Ze wachtten op intree in een voor hun belangrijk evenement. Een defilé van militairen. We zagen belangrijke mensen aantreden, sommigen met een medaille, en er was politie op de been om het allemaal in goede orde te laten verlopen. De kleuren rood en geel schreeuwden ons tegemoet. En mensen die aan kwamen lopen waren ook veelal te herkennen aan lintjes of andere attributen met de geel-rode vlaggenkleuren.

Echt iets voor Ahmad (maar niet heus). Hij zei: “ik denk dat dit een jura de bandera is”. Een manifestatie waarbij het volk zijn trouw aan Spanje kan zweren door in een rij langs de Spaanse vlag te lopen en deze te kussen. Spekkie voor het bekkie voor een partij als VOX. (Ahmad zei het iets minder netjes)