De flamenco zoals die ontstaan is kom je nog maar weinig tegen. Zoals alles is ook deze manier van zingen en dansen verworden tot een commercieel gebeuren. Toeristen kunnen flamenco bekijken in bars en ook weleens op straat, maar dan heeft het altijd een berekenend en vreugdeloos tintje. Ahmad en ik houden ons daar ver van.
Het verraste mij om op You Tube bovenstaande clipjes te vinden tussen vele andere. Beide zijn waarschijnlijk ook niet werkelijk oorspronkelijk, maar het lijken me stukjes uit films, die ik overigens graag zou willen zien. Het is goed gespeeld en geeft in mijn ogen wel weer hoe de flamenco hoort te zijn, een uiting van emotie in zang en dans.
Het eerste clipje toont een spontaan en blij samenzijn, waarin wordt gezongen, geklapt en gedanst. Er is echter één man die het minder naar zijn zin heeft. Hij lijkt liefdesverdriet te hebben en dat maakt dat hij niet echt kan delen in de blijheid van de anderen. Hij probeert zichzelf in de vergetelheid te drinken. Wat niet echt lukt, want het vele drinken en aanschouwen van degene die hij lief heeft leidt bij hem tot tranen. De jongen naast hem (waarschijnlijk de lieve ‘dorpsgek’) pakt wel zijn hand. Dat laat zien hoe warmhartig de Andalusiër is.
In het tweede clipje zien we een andere verschijningsvorm van de flamenco. Een ‘protestsong’, zou je het kunnen noemen. De vrouw zingt onder meer de volgende woorden: ‘vanaf de katholieke koningen tot aan de tijd van Franco zijn wij slachtoffer geweest van de oorlog die men voerde. Omdat wij gezien werden als gek, bruin en als (gitane) zigeuner. Vannacht, zoals elke nacht, sterf ik van jaloezie. Omdat men, terwijl men zijn hónd streelt, míj in het gezicht spuwt, alleen omdat ik bruin ben en ‘gitane’.
Overigens is het ook interessant om te vermelden dat het woord ‘olé!’ eigenlijk een  verbastering is van ‘Allah’. Uiteraard mocht het woord Allah ten tijde van de inquisitie niet genoemd worden en daarom maakte met er ‘olé’ van. ‘La illaha illala’ (er is maar één Allah en dat is Allah) werd verbasterd tot lailaha lailaha. En ‘Inshaallah’ (als Allah het wil) werd verbasterd tot ‘ojala’. Tot op heden zegt een Spanjaard (dus niet alleen de Andalusiër) ojala.