Gisteravond om 21.41 was het zover. De vastenmaand was ten einde. Moe als we waren van een hele maand onderbroken slaapjes beseften we nog niet goed dat het nu werkelijk afgelopen was. De laatste dagen waren geen makkie bij 38 graden in de schaduw. Gelukkig werd de monotonie de laatste twee dagen wat doorbroken door het bezoek van mijn zoon, met wie het fijn praten was onder de sterrenhemel.
Vandaag voor het eerst na lange tijd niet om vier uur op voor een ontbijtje in het halfdonker, maar om 6.15 pas wakker voor het ochtendgebed. Daarna een onwennig ontbijt met koffie, na een een maand alleen maar thee en water gedronken te hebben. De koffie gaf me direct een adrenalinestoot die ik niet meer gewend ben.
Het plan was naar het strand te gaan, maar aanvankelijk keken we tegen een met wolken bedekte hemel aan bij een nog altijd hoge temperatuur. Ik kreeg zin om het kleine houten kistje te gaan beschilderen, dat ik bij een Chinese winkel kocht voor slechts 75 centjes. Ongelooflijk dat je voor zo weinig geld zo een mooi afgewerkt houten doosje kan kopen. Wat een exploitatie van mannen-, vrouwen- of kinderarbeid moet daarachter zitten! Ik vind dat in mijn hart schrijnend, maar geniet van het zo nauwkeurig in elkaar gezette, kleine houten kistje, met haar kleine scharniertjes en mooie kleine sluiting.
Het doosje is bestemd voor mijn jongste oogappel en zijn vriendin. Daarin kunnen zij de usb-stickjes bewaren met filmmateriaal van hun kind(eren?). Vandaag ga ik het beschilderen met goudkleurige verf van buiten en nachtblauw vanbinnen. De koffie heeft mij uit mijn lethargie gehaald van een maand lang alleen maar lezen, tv kijken en mijmeren. Ik beschilder het doosje met acrylverf en geniet van het proces.
Ahmad en ik hebben allebei niet echt trek in eten. Na een heel sober ontbijt nemen we alleen een tweede kopje koffie. Ahmad heeft last van hoofdpijn en ik heb wat last van mijn buik. Ik vind het elk jaar weer onbegrijpelijk dat mensen op de dag van eid bij elkaar op bezoek gaan met enorme schotels eten en zoetigheden. Mijn maag vraagt daar totaal niet om, aangezien deze helemaal niet meer gewend is aan overdag eten, laat staan in een overmatige hoeveelheid. Wij doen het rustig aan. Het enige dat ik merk is dat ik veel water wil drinken.
Dan gaan we naar het strand, omdat we dat nu eenmaal van plan waren en koud is het zeker niet! De bewolking trekt al snel weg, om dan weer terug te keren en opnieuw weg te trekken. Ik ga drie keer in de zee, die heerlijk helder is en helemaal niet koud. We eten bij uitzondering in de strandbar, omdat we er toch een soort feestje van willen maken.
En dan zegt de man dat hij naar huis wil. Ik weet dat nog even te rekken, maar even later gaan we toch echt weer op huis aan. En daar zitten we nu met alles dicht en de airco aan. De temperatuur buiten wijst 39 graden in de schaduw. Ik vind het helemaal niet erg om over drie dagen naar Nederland te gaan en verheug me op het veel koelere weer daar.