Vandaag zitten we voorlopig voor het laatst een paar uurtjes op het strand van Benalmadena. De temperatuur belooft vandaag naar recordhoogte te stijgen. Na woensdag, als wij terug zijn in Nederland, zal de temperatuur zakken, evenals in Nederland, om daarna waarschijnlijk weer meedogenloos te stijgen. Het belooft een hete en droge zomer te worden in Andalusië volgens de weersvoorspellingen.
Maar wij zitten dus vandaag, voorlopig voor het laatst, op het strand, Ahmad onder zijn parasol en ik onder de zon. Verkoeling zoeken door een bad in de zee helpt slechts 5 minuten tegen de enorme hitte. Ik kijk om me heen en neem de wat landerige sfeer in me op. ‘Met deze hitte is zelfs zitten aan zee niet meer echt prettig,’ merk ik op. ‘Wat moeten die moeders toch met hun kinderen, die straks allemaal twee maanden vakantie krijgen?’ De heetste maanden hier zijn juli en augustus.
Dan steekt er een flinke wind op, komend van de zee. Mensen klappen haastig hun parasols in, die nauwelijks kunnen blijven staan door de windstoten. ‘Ik ken deze wind inmiddels,’ zeg ik tegen Ahmad. ‘Die hebben we ook mogen meemaken tijdens de ramadan. Het is een wind die regelrecht uit Afrika komt en ons hete lucht brengt. Straks gaat de wind liggen, als hij de hitte met succes hiernaartoe heeft gebracht.’ Het saaie strandleven krijgt even een boost, doordat sommigen in de golven gaan spelen en anderen hun spullen pakken en weggaan. Er heerst ineens alom activiteit.
Wij pakken ook onze spullen en met de wind in de rug lopen we naar de auto. Thuis zien we de thermometer even later 41 graden wijzen. Gelukkig hebben we een airco.
NB. In mijn gedachten zijn vandaag de mensen in de ateliers in Vietnam, waar Nike schoenen worden vervaardigd en kleding wordt genaaid bij extreem hoge temperaturen met een enorme werkdruk. Men werkt wel 10 tot 12 uur per dag om voldoende te verdienen voor het levensonderhoud. Sommigen vallen tijdens het werk flauw van uitputting.